Morgunn - 01.06.1996, Blaðsíða 42

MORGUNN
spítalann ungur prestur. Þau ræddu mikið saman og í framhaldi
af því bauð hann henni að koma og skoða litlu kirkjuna sína.
„Og ég hef aldrei komið í aðra eins kirkju,“ segir Frances „það
sást ekki frá einum vegg til annars fyrir reykelsi og helgistyttur
voru um allt. Ég fór að sækja kirkjuna reglulega.“ Fjölskyldu
hennar leist ekki á blikuna þegar hún fór að bjóðast til að skúra
þrepin að altarinu og fægja allt silfrið. „Ég var haldin trúaræði
fannst þeim. í rauninni var þetta líkast því að vera ástfangin.
Enn veit ég ekki hvort það var af Guði og að tilbiðja hann eða
hvort það var af prestinum, sem var samkynhneigður og
hreinlífur svo af bar. Hann er nú dáinn.“
Þarna var bjarmi frá einhverju sem Frances þráði og var
tilbúin að gera allt til að öðlast. Hún hafði sótt kirkjuna um níu
mánaða skeið þegar hópur fólks úr söfnuðinum fór í eins konar
pílagrímsför til Walsingham, og hún fór með. „Ég varð aftur
fyrir djúpri tilfinningalegri reynslu þó að þetta væri ekki
staður sem ég hreifst af. Ég hef aldrei farið þangað aftur en ég
gekk alveg upp í þessum tilfinningum um leið og hluta af mér
blöskraði. Það var sannarlega skrýtið. A sunnudagsmorgunn
kl. 11 var farið til messu og tveim mínútum fyrir kl. 11 sló
þessari hugsun niður: Guð sé oss næstur - ég ætla að reyna að
verða nunna! Manni dettur nú ýmislegt í hug við að heyra
slíkt. Alla helgina var ég mjög hátt stemmd tilfinningalega, en
samt var þessi reynsla, „að vera kölluð“, mjög raunveruleg.
Þannig líkar mér einmitt ekki að Guð sé - svona dramatískur.
Ég man að ég sat þarna með tárin flæðandi niður andlitið og
fyrri draumar um fimm börn og fimm fósturbörn að engu
orðnar af því að ég vissi að ég hafði séð leiftur af því sem ég
varð að gera. Ég vissi að allir segðu þetta hugaróra og að ég
myndi ekki endast til þess. En ég vissi í hjarta mínu að þarna
opnuðust dyr fyrir mér.
Þetta gerðist ótrúlega snögglega, en nokkrum dögum síðar,
þegar ég hringdi til prestsins og sagðist þurfa að tala við hann,
þá vissi hann um hvað það var og sagði að annaðhvort þyrfti
40