Morgunn - 01.06.1996, Blaðsíða 24

MORGUNN
þroska oft þymum stráð. En oft eru einmitt rósir á þyrnirunn-
unum og ef við getum lært að einbeita okkur að fegurð rósanna
og yndislegum ilminum sem þeim fylgja, þá finnum við ekki
eins fyrir þymunum, þó að þeir haldi vissulega áfram að vera til.
Þetta er kannski einmitt ástæða þess að sum okkar velja
fullmeðvitað að feta andlega leið í lífinu. Þegar við veljum
meðvitað að lifa andlegu lífi, þýðir það að við viljum lifa í
samræmi við lögmál andans og þess sem stjórnar okkar innra
lífi. Um leið emm við að læra að meta og skynja fegurð rósar-
innar og hennar sæta ilm, en aldrei að gleyma tilvist þyrnanna,
sem mætti líkja við okkar jarðnesku tilvist, full erfiðleika og
baráttu.
Að vera meðvitaður um, að við emm á ferðalagi sálarinnar,
sem er ekkert annað en líf okkar, krefst aðeins meira af okkur,
en af hinum sem eru fúsir að fara ferðina blindandi eða ómeð-
vitandi. Við erum að sumu leyti ólánsöm í því að þjóðfélag
okkar er uppbyggt á efnislegum gildum, í fávisku sinni, í stað
andlegra verðmæta.
Fyrir sérhvern mann er það mikilsvert takmark, að verða
heilsteyptur persónuleiki sem er sjálfum sér samkvæmur. En til
að ná því takmarki, þurfum við að gæta að því, að orð okkar
séu í samræmi við hjartans sannfæringu okkar og um leið að
athafnir okkar fylgi eftir því sem við höfum fest í orð. Þessir
þrír þættir þurfa að vera í jafnvægi; hugsanir, orð og æði,
annars erum við ekki heil innra með okkur, heldur tætt.
Sem andlega sinnað fólk í efnishyggjuþjóðfélagi, getur
þetta valdið nokkrum vandamálum hjá okkur. Vandamálum
sem við gætum kosið að líta á sem prófraunir- sérstaklega ef
við erum mjög einlæg á okkar andlegu leið og viljum fara
áfram á fullum hraða. Þetta þýðir ekki að allir eigi að beita
sjálfa sig hörku og ekki leyfa sér neitt. Það væri ekki mikils
virði ef við gleymdum ilmi rósarinnar og fegurð bæði í lit og
formi. Að geta notið lífsins er grundvallarþáttur tilverunnar,
eða a.m.k. ómissandi krydd.
22