Morgunn - 01.06.1996, Qupperneq 53

MORGUNN
framtíðinni, verði okkur
að ósk okkar og haldi
áfram sem horfi í þessu
skemmtilega söfnunar-
starfi okkar. Þessvegna
hvetjum við ykkur lesend-
ur góðir að rita niður eina
og eina dulræna frásögn
sem ykkur hefur hent á
ævinni eða sem hefur hent
einhvern sem þið þekkið
persónulega og senda okkur þær í Sálairannsóknarskólanum til
að stækka og fullkomna enn meira dulræna sagnasafnið okkar.
Og þið getið óskað bæði eftir nafnleynd á sögurnar og eða að
þær komi aldrei fyrir almenningssjónir, þ.e. að þær verði
aðeins sem dulrænar heimildir í sagnasafninu. - Lætur næiri að
uppundir eittþúsund dulrænar frásagnir stórar og litlar séu
komnar í sagnasafnið nú þegar. En eitt er morgunljóst, að seint
eða aldrei verður neinn teljandi skilningur á stöðu og hegðun
dulrænna mála hér á landi sem annars staðar í veröldinni, verði
ekki dulrænni reynslu almennings á hverjum stað fyrir sig
safnað og henni raðað skipulega saman til samanburðafræða.
Nú munu flestir sem þetta lesa segja sem svo; „Það
hendir mig aldrei neitt dulrænt auk þess sem dulræn reynsla
mín er svo ómerkileg að það tekur því ekki að vera að rita
hana niður.“ En það er reginmisskilningur. Allir sem komnir
eru á miðjan aldur eða styttra eða lengra á æviskeiði sínu hafa
úr allnokkrum dulrænum reynslum að moða. Og allar
dulrænar reynslur eru nierkilegar, sama hversu litlar sem þær
eru.
Meginvandamálið við söfnun dulrænna reynslusagna
almennings eru yfirleitt þær ranghugmyndir að langflestum
einstaklingum finnst flestallt dulrænt sem þá hefur hent eða
hendir sé svo ómerkilegt að það taki því vart að rita það niður
51