Morgunn - 01.06.1996, Blaðsíða 70

MORGUNN
haga meðferðinni: Einn er bundinn ást á börnum sínum, annar
vill nýta hæfileika sína, þriðji hefur kannski aðeins lifandi
minningar að varðveita. Mark og mið lógóþerapíunnar sem er
afbrigði dr. Frankls af nútíma tilvistargreiningu (existential
analysis) er að vefa þessa ffnu þræði sundraðs lífs í sterkt
mynstur tilgangs og ábyrgðar.
Sérkennileg lífsreynsla Dr. Frankl leiddi hann til þess að
setja fram kenningu sína um lógóþerapíu. Langvarandi
fangavist í dýrslegum fangabúðum rændi hann öllu nema
lífinu sjálfu. Faðir hans, móðir, bróðir og eiginkona dóu í
fangabúðum eða voru send í gasklefann. Hann missti alla
fjölskylduna nema systur sína í fangabúðunum. Hvernig gat
honum - sem hafði misst allar eigur sínar, sem sá öll gildi lögð
í rúst, sem þjáðist af hungri, kulda og grimmd, sem bjóst við
dauða sínum á hverri stundu - hvernig gat honum fundist lífið
einhvers virði? Það er ástæða til að hlusta á geðlækni sem
hefur sjálfur mætt slíkum örlögum. Hann ætti fremur en
nokkur annar að geta horft á mannlegt líf með visku og
samúð. Orð Dr. Frankls eru afar einlæg því að þau byggja á
reynslu sem er of djúp til að svik verði fundin í hans munni.
Orð hans fá aukið vægi vegna stöðu hans við læknadeild
Vínarháskóla og það orð sem fer af lógóþerapískum
meðferðarstofnunum sem sprottið hafa upp í mörgum löndum
og sniðnar eru eftir frægum taugasjúkdómaspítala hans í Vín.
Skömmu eftir að fangeslisvist hans lauk sendi hann frá sér
lítið rit sem heitir Leitin að tilgangi lífsins. Um tilurð þess
segir höfundurinn eftirfarandi sem um leið lýsir einni af
meginkenningum hans:
„Ég vildi einfaldlega koma því til skila til lesandans að
lífíð geti alltaf haft tilgang, hvernig sem aðstæðurnar eru,
jafnvel þótt þær séu eins ömurlegar og hugsast getur. Þetta
ætlaði ég að gera með því að taka dæmi úr raunveruleikanum
og hélt, að ef sýnt væri fram á að þetta ætti einnig við þegar
68