Morgunn - 01.06.1996, Blaðsíða 55

þurfti stóran stóran stein úr grunninum. Þetta átti að gerast að
morgni dags. Um nóttina dreymir móður afa míns að til
hennar kemur dvergur og segir sínar farir ekki sléttai', því hann
búi í steininum sem á að fara að fjarlægja og hefur hann af
þessu nokkrar áhyggjur (sem eðlilegt getur talist). Langamma
mín hlýðir á raunir dvergsins og kemur síðan með lausn á
vandamálinu. Hún býður honum að dvelja í húsinu sem á að
fara að reisa. Hann þiggur boðið með þökkum og segist
jafnframt ætla að láta lftið fyrir sér fara og kveðjast þau síðan
með virktum. Var síðan steinninn fjarlægður og húsið reist og
kallað Dvergasteinn upp frá því.
Byggt var ofan á húsið þegar börnin uxu úr grasi og
stofnuðu sínar eigin fjölskyldur og ólst ég þar upp í stórum
faðmi fjölskyldunnar. Sagan um dverginn fylgdi húsinu en fór
nú tvennum sögum af lítillæti dvergsins. Hlutir áttu það til að
hverfa og birtast á torkennilegum stöðum og einnig hlutir að
finnast sem enginn vildi við kannast. Einnig læddist stundum
að manni sá grunur að sumum þætti ágætt að minnast á
dverginn ef ekki var munað hvar hlutimir vom lagðir frá sér og
er undirrituð kannski ekki alveg saklaus í þeim efnum frekar
53