Morgunn - 01.06.1996, Blaðsíða 50

MORGUNN
hún, „að það er vegna heiðarleika, heiðarleika gagnvart sjálfri
mér og gagnvart Guði. Ég hafði barist gegn honum lengi, látið
sem ég vissi ekki af honum.“
Renate á auðvelt með að tengjast fólki og eignaðist marga
nána vini af báðum kynjum, en átti aldrei alvarlegt
ástarsamband. Henni finnst eftir á að hyggja að hún hafi verið
svo tilfinningalega sködduð eftir ógnir stríðsins og sjálf svo
þurfandi að hún hafi ekki haft neitt að gefa á því sviði. Hún
varð nokkrum sinnum ástfangin af sér eldri mönnum, en
ekkert af þeim samböndum varð djúpt eða varanlegt.
Tilhugsunin um klausturlíf heillaði hana ekki og henni
fannst búningurinn hjákátlegur. Val hennar ræðst eingöngu af
þessari innri þörf eða rödd sem var henni óskiljanleg. Renate
segist núna álíta að kristin trú sé ekki á bókstaf eða kenningar
heldur tilboð, þar sem sagt er við mann: „Þú ert mér dýrmæt,
kom og fylg þú mér.“ Sé því boði tekið, þarf að fylgja ákveðn-
um reglum og kjósa þau gildi sem eru kjarni kristindómsins.
Sumar reglur sem sprottið hafa upp í kringum þennan kjarna
mætti að skaðlausu uppræta.
Renate segist oft hafa verið talin vantrúuð vegna þeirrar
skoðunar sinnar, að hún sé fyrst og fremst mannleg vera, síðan
Evrópubúi og þamæst kristin. Það mannlega er sá grunnur sem
hún byggir á samband sitt við umhverfið, að vera Evrópubúi
takmarki menningarlegt og landfræðilegt svið hennar og
kristnin er enn ein takmörkun. „Ef þú tekur trúna alvarlega, þá
trúirðu á Guð föður, skapara himins og jarðar, og þar sem ég
álít að allt líf byggist á því sem ég kalla föður, þá eru í raun
allir aðrir bræður mínir og systur. Kristindómurinn fjallar því
um samskipti eða tengsl, um heilun, umbætur, leik, gleði og að
vera óáreittur." En ef trú þín segir: „Ef þú trúir ekki á þennan
eina hátt, getur þú ekki frelsast“, þá er trú þín takmörkun.
Árið 1961 gekk Renate, þá 39 ára í klaustur sem var mjög
ströng regla. Á meðan á undirbúningstímanum stóð sagði hún
oft við Guð: „Þú hlýtur að vita hvað þú ert að gera og hjálpar
48