Ný saga - 01.01.1995, Side 83

Ný saga - 01.01.1995, Side 83
Almenna bænarskráin, tveggja alda afmæli Mynd 4. í varnarriti sínu (Forsvar ... , bls. 93 og 228) benti Magnús Stephensen á það sem eitt dæmi af mörgum um dýrar innfluttar vörur, að í Djúpavogs- verslun kostaði ein saumnát heilan skiiding. Þessu mótmælti Christian Gynther Schram verslunarstjóri þar (sfðar á Skagaströnd) í stuttu svarriti sínu, Syenaalen og Enskillingen, og komst þar m.a. svo að orði (bls. 14) „... ja! jeg synes endog at see Hr. Laugmanden frem- staae for det islandske Folk med en Syenaal I den ene og en Kobberskilling i den anden Haand, og saaledes med begge Hænder fulde af Lögn fortælle Folket om de Danskes uudstaaelige Handel. “ I upphafi bækl- ingsins er viðeigandi skopmynd af Magnúsi veifandi saumnál og skildingi. (Christian Gynther Schram: Syenaalen og Eenskillingen. Et Par Ord til Laugmand Magnus Stephensen og hans Södskendebarn i Island. Kh. 1799). hægt að bera fram neinar almennar kærur yfir háu verðlagi og slæmum vörum, sem og að embættismenn í landinu ættu að vera kaup- mönnum hjálplegir. Öllum óskum um aukið eftirlit með versluninni var þannig hafnað og fullyrt að sá samdráttur, sem orðið hefði í sigl- ingum til landsins og versluninni, stafaði ein- göngu af styrjöldinni og úr myndi rætast að henni lokinni.23 Hægt var meira að segja að benda á auknar siglingar árin 1796-97. Og því má bæta við að þær fóru heldur vaxandi næstu árin en tóku síðan aftur að dragast saman upp úr aldamótunum. Út yfir tók svo eftir að Danir lentu í styrjöldinni haustið 1807 og áttu í ófriði við Breta og fleiri þjóðir næstu sjö árin.24 Veiting frekara verslunarfrelsis dregst á langinn í fríhöndlunarlögunum sjálfum var gert ráð fyrir því, að þau yrðu endurskoðuð árið 1807. Þess vegna fannst ráðamönnum í Kaup- mannahöfn líka, að það gæti vel beðið þang- að til að íhuga hvort ástæða væri til að auka verslunarfrelsi Islendinga. Þegar svo að þeirri endurskoðun kom var ekkert á þetta atriði minnst. Nokkrar úrbætur voru loks gerðar með endurskoðuninni árið 1816, er fasta- kaupmönnum á íslandi voru leyfð bein við- skipti við utann'kislönd en þó eingöngu á skipum í eigu þeiiTa sjálfra eða annarra danskra þegna. Þannig var áfram ríghaldið í grund- vallaratriði nýlendufyrirkomulagsins á versl- uninni. Erlendum þegnum var þá að vísu leyft að sigla til íslands sem lausakaupmönnum, en gegn svo háum leyfisgjöldum að það svaraði yfirleitt ekki kostnaði. Hélst þetta svo þar til íslenska verslunin var loks gefin frjáls með lögum 15. apríl 1854 sem tóku gildi 1. apríl 1855.25 * Höfundur naut styrks frá Rannsóknarráði Islands við að rannsaka viðfangsefni þessarar greinar. 81
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Ný saga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ný saga
https://timarit.is/publication/806

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.