Ritmennt - 01.01.2005, Qupperneq 81

RITMENNT
MUNNUR SKÁLDSINS
M: P*!Í
’i
fiefj/^9 Zr,
ife/ á , / SL
ffÁr)U; 'Mm %* y J.
Zfri Wr-a. «,
‘r^fmr
Z, f.Jrr 4 /Úr.J. A j&g? K7L!tT&rý
A~ .if ikH, p wM.r, /L ~~ Æ»
k-U.pt,
< « (?,,; *«, t .'„-■ /?^ÍD /6 /5,y-
'•; ytJL?4}„fu'„ BUfJLÚjSr*
'<?ÍW4K. pÁ Í5Æ, ,, ■
*.**:& / V
—tfimo I Dfi {, ý Jh<j.
/jf^y|mHm- d(i v^qlti Jjalln
i ** [(lUliimiv Iumii vífliT d|) JsYdnbe «3amaV
y t, <«■ ».««»..■* e.v .SHll||(i t,.«, . I..i .'V //-ILv'f*
«> J'H (i»ctó •/■»• ki/,■■/*•/*'•*• ■>í!i„‘V‘ "'íi'V
í.,5 ,v jTAiiIm «j»Mv «v»jkWrf r ( vZ'**
./#»/* vcU .»/ 'íiu "'T' v<!»•“’■*• '.’••* *• •
.'••••’ ■
----------Jf •,,Mi>^m
' y.i.T ,,Mf r,t +<.• f ,-ts- )V; ry'kv ^h’.u. ut'n.-
I pií i'íf'VII %fí j rnM'i- .tAn* 1 Arg (trý- W aJSjía'\y fó*V*
ji*i *S»»4V +*' jtW' kV> jt ,V rtff 14 *fl jiií hi.vJhU
V'.v í*'^iWTnniJ VhýlMX*} TPfrtri'r,íVv-T» J?j'Jf/n‘t'ri)<». 'ot\
Ji.nii** ffi t ik / T) ,.<*r ÍrtijrÝf í‘u iy«JÍ>»Vmu » .//,«<«»• ij^ic Í>i*
-j fJV'i’**'" ^ í’)u<»)*»T> jjj’ Ví*' ýCitj- \ «, ij/irt J’i/«■ fltni '•»
t>„r 4****' H,‘*»'** þl**" j n*f* áyUl*.* ^ÚrtvrtV „
s VTf+v ^lifvf / »»?<•. um i c* | /,*>r> ,v
(XAp*,™ -L‘(ii*nx tffj4y*Y' iPty., rAvutn Í'pé'H /l^rt fl.í'Jfc ■
rn^: yf^L\u< ntcfttil 1.4 tAJílJ fflnt \ Jrt.) v^flrí* tfn
yjl>rt'í |?ii i’i ‘V' vi tn nu wocJ*•» wrn f/*^»' *A«»'
(;*>’ rw*<ií'rt i W?rr» t .Jrt T»^ t*íi fttri ai t*fr*
« tjiifra tA^tmCCl rtívrt ♦^T Jjjr ■^v ú , ÍA.&** ctiíftn *P-t-m
<j2’4v\v'J ItJ^tAn t-n rtíirtft /w LjstfilCý,—t c“ íji(
j„v S’mc^ i><yut JcV'» ^ú“H íIUtmjM fállknu btjC' ftjls rt> Júfw.
{itiflJnwÖíniro k>k fjtl^rt . tvöciler? Sdahlt áv atU /<tUJz iZ ilaUit*
4fr. <Q,,;.„ ' f,(.v,A„,iS
. J , ‘f/*i r&A.tiCluJprb'* tSýfu', lA( r>u
, rrT í*rf.+,T tfMíf/P**** Í*?V* ■ ^To 'í*-" í«ri l..r /fffnJ
Upphaf þáttar af Sneglu-Halla í ÍB 45 4to.
þannig að sneitt sé að eigin nirfilshætti.
Konungur reynist þá þegar allt kemur til
alls ekki vera að hugsa um Halla heldur
sjálfan sig. Af hverju er Haraldur harðráði
viðkvæmur fyrir sjálfum sér og stöðugt á
varðbergi? Vegna þess að sjálfur er hann eklci
alinn upp sem ríkisarfi Noregs heldur hefur
þurft að berjast til ríkis. Um leið á hann að
baki langan hermennskuferil og grimman,
og hefnigirni hans er alræmd. Minnstu mis-
gjörðir kalla á harðar refsingar, og það á við
í þessu tilviki þegar Halla er gert að éta sig
í hel. Með slíkri refsingu afhjúpar konungur
sjálfan sig, en eins og gjarnan bjargar hann
orðstír sínum á seinustu stundu með því að
gefa Halla útleið.
Grautarát Halla gerir hann að slcoplegri
fígúru, en ef til vill sýnir það líka að hann
hefur betri skilning á þeim tveimur heim-
um sem hann hrærist í. Ólíkt konungi er
fortíð hans ekkert feimnismál heldur leikur
hann sér markvisst með slcort sinn á siðfág-
un og göfgi. Þetta kemur enn betur fram í
jólaeinvígi þeirra Þjóðólfs. Halli reynist ekki
vera sá eini sem hefur neytt matar síns við
óvirðulegar kringumstæður. Þegar Þjóðólfur
skáld hæðir Halla fyrir að hafa eklci hefnt
föður síns segir Halli að Þjóðólfur geti trútt
um slíkt talað þar sem hann hafi étið föð-
urbana sinn. í ljós kemur að faðir Þjóðólfs
var sárafátækur og fjölskyldan bjó við ölm-
usu á íslandi. Á haustþingi um fátæklinga
77