Ritmennt - 01.01.2005, Qupperneq 125

RITMENNT
FRÁ LEYNDARÁRUM LEYNDARSKJALAVARÐARINS
njóta náðarstyrks Friðriks konungs V og
flytjast til Kaupmannahafnar til að ljúka
skólalærdómi sínum (sem varð upphaf upp-
gangs hans í þjóðfélaginu), yrðu kjörnir
heiðursfélagar þess virðulega félags, en sú
upphefð féll ekki í skaut íslendingi aftur í
216 ár!
Eftir langa leit í uppsláttarbókum virð-
ist eklci nema urn einn Jörgensen að ræða,
sem lcomið gæti til niála hér, en það er
Stephan Jörgensen (1758-1834), síðar lands-
yfirréttardómari í Vébjörgum og etatsráð, en
hann var þegar valinkunnur heiðursmaður
og lærður sagn- og lögfræðingur. Eldci er
nefnt að vísu í Dansk Biografisk Leksikon
að hann væri á ferðum í London til að lyfta
sér og einhverjum ættingja upp, en hann er
sá eini sem er að finna, sem hefði líklega
haft gaman af því að slcoða þau feiltn gripa
sem Bretasafn hafði að geyma jafnvel svo
snemma á árum sínum.
Annað bréfið er eiginlega stoð undir hið
fyrsta. Grímur hafði tekið sér bólfestu í
Brownlow Street, sem er, eins og má sjá
af lcortabólcinni London A-Z yfir miðja
London, ofurlítið götulcríli sem liggur út frá
aðalgötunni High Holborn, en svo jafn stutt
er þaðan til Bretasafns, Great Andrew Street
og Seven Dials í Solio, að fært er velgang-
andi rnanni að labba í lrvert þeirra sem er á
um það bil tíu mínútum. Samt var Grímur
svo liáttvís að hann lcaus heldur að slcrifa
en að fara sjálfur út fyrir dyr, og sýnir það
að lrann var orðinn vanur þeim enslca sið
meðal heldri nranna að fara bréflega frelcar
en nrunnlega leið til bónar.
Fjögur bréf eru stíluð til manna að nafni
Wilson. Sá galli er á því að það eftirnafn er
eitt hið mest notaða á enslcu, elclci lcomast
nærri allir sem því nafni slcarta inn í upp-
lýsingabælcur. Hinir ávörpuðu eru Clrarles
Wilson (1 bréf) og George Wilson (3 bréf) en
heimilisfang beggja er gefið Great Andrew
Street. Hið veigamesta bréfið er til Charles
Wilson, og úr því má lesa að hann hefir verið
rithöfundur, og fannst í slcránr Bodleyssafns
elclci svo lítill arfur eftir hann á prenti. Það
senr bendir lrelst til þess að hann lrafi haft
eitthvað upp úr lcunningsslcap sínum við
Grím er auðvitað þýðing hans á leilcriti
Peter Heibergs úr dönslcu, en til þess hefir
það, senr lconrið var út af orðabólc Hins
lconunglega vísindafélags, verið góð stoð.
Önnur rit Wilsons benda til þess að lrann
hafi verið nrilclu frjálslyndari í eðli sínu
en hinn einvaldslconungholli Thorlcelin
sem hlífðist elclci við að lcalla vitfirringinn
Kristján VII „a father who is the delight
of Denmark". Samt er þó að sjá á bréfinu,
að eitthvað hafi leynst af frjálslyndiseðli
í leyndarslcjalaverðinum, fyrst hann er að
biðja um verlc Wilsons og Zenobios greifa,
sem ganga þvert á móti öllunr einvalds-
kenningum þeinr senr réðu í Dannrörlcu unr
það leyti. I slcrám Bodleyssafns eru einn-
ig gefin upp fæðingar- og dánarár Wilsons
(1757-1808) og er sagt að hann hafi verið
„of The Inner Tenrple" (þ.e. lögfræðinga-
félagi því sem byggir þar lrús, og eru þau
slcamnrt frá Brownlow Street og Andrew
Street). Þótti því rétt að biðja unr leitargerð
í slcjölum Inner Tenrple, og félclcst hún
góðfúslega, en það senr fannst var nú elclci
alveg það senr greinarhöfund fyrst grunaði.
Dr Clare Rider, slcjalavörður Inner Tenrple,
uppgötvaði það að Clrarles Wilson var elclci
lögfræðingur, né heldur nreðlinrur Inner
Tenrple, og þar með að einmitt um þetta
121