Vera - 01.12.2002, Blaðsíða 29

staklega að þeir sjálfir virði sig
sem fagmenn. Samtökin studdu
okkur í að uppfæra merkið okkar,
koparskildi sem settir eru við eða
í verslanirnar, og var það gott fyrir
neytendur því við misstum á
tímabili mikil viðskipti bæði til
útlanda og í innflutta skartgripi.
Nú vill fólk íslenska smíði og
maður finnur mjög sterkt, sérstak-
lega á Laugaveginum, hvað út-
lendingar eru hrifnir af henni.
Það útskrifast að meðaltali tveir á
ári úr gullsmíði og vegna þess
hversu fámenn við erum vantar
ákveðna þætti í menntunina sem
gerir íslenska skartgripi oft óhef-
ta. Skólastjóri Iðnskólans í
Reykjavík er mjög hliðhollur því
að byggja gullsmíði upp sem
námsgrein og sit ég ennfremur
sem fulltrúi í Starfsgreinaráði
handverks og hönnunar í sama
tilgangi.
Fyrsta konan í stjórn
Samtaka iðnaðarins
Eftir að liafa kynnst því hvaða
kraftur felst í Samtökum iðnaðar-
ins og livað þjónustugreinarnar
áðurnefndu eiga langt í land með
að koma sínum málum áleiðis
ákvað ég að bjóða mig fram í átta
manna stjórn samtakanna. Eg
vildi vera málsvari fyrir þessa
smáu og gera mitt til þess að okk-
ar hugðarefni kæmust að en þjón-
ustugreinarnar hafa aldrei átt full-
trúa í stjórn. Ég hef fylgst með því
karlasamfélagi sem einkennt hef-
ur stjórn Samtaka iðnaðarins
þannig að mér fannst kjörið að
láta á það reyna að bjóða mig fram
bæði sem fulltrúi þessara smáu
greina og sem kona. Formennska
mín í Félagi íslenskra gullsmiða
gerði það að verkum að ég var
búin að vera sýnileg innan sam-
takanna þannig að fólk vissi hver
ég var. Það var mjög ánægjulegt
að ég skyldi ná kjöri og mikil
áskorun fólgin í því að sitja í
stjórn en um leið heilmikill lær-
dómur. Nú þarf ég að lesa mig til
og kynna mér meðal annars Evr-
ópumálin og málefni evrunnar.
Samtök iðnaðarins eru stór og
sterk samtök. Innan þeirra er
mjög vel menntað fólk sem vinn-
ur að ákveðnum málum fyrir
þjónustugreinarnar. Við þurfum
að snúa vörn í sókn til að fólk not-
færi sér íslenskan iðnað því enn
er fólk bundið við það að versla
erlendis, sem er miður þar sem
við erum orðin samkeppnisfær í
vöruverði og þjónustu. Menntun-
armálin koma einnig inn til
stjórnar. I fámennum greinum
hafa sum félögin farið þá leið að
senda fólk til mennta erlendis.
Hugmyndir hafa verið uppi um að
menntun gullsmiða færist til út-
landa en mér finnst mjög mikil-
vægt að halda menntuninni hór
heima enda eiga gullsmiðir sína
sögu í víravirki og sér íslenskri
smíði. Nauðsynlegt er þó að leita
aukinnar þekkingar erlendis og
þurfa fámennar greinar, eins og
úrsmiðir og bólstrarar, að senda
sína nemendur til útlanda. Fram
til þessa hefur verið lítill hvati
fyrir ungt fólk að læra iðn en sem
betur fer eru iðnskólarnir að
sækja í sig veðrið. Mín sýn er sú
að við höldum menntuninni hér
heima eins og kostur er og að við
leggjum niður það meistarakerfi
sem verið hefur við lýði.
Notar íslenska steina
Eftir að óg útskrifaðist vann ég
hjá þremur gullsmiðum. Fyrir
tveimur árum tók ég þá ákvörðun
að opna verslun í samvinnu við
stjúpföður minn, Helga Guð-
mundsson úrsmið. Foreldrar mín-
ir hafa rekið úrsmiðavinnustofu
við Laugaveg í næstum 40 ár.
Komið var að þeirn tímamótum í
lífi þeirra að mamma
myndi hætta að vinna
og umfangið var farið að
minnka hjá pabba þan-
nig að það varð til svo-
lítið pláss fyrir mig í
þeirra húsnæði. Enn var
spurning um að hrökkva
eða stökkva þó að óg
hafi verið búin að
strengja þess heit áður að vera
ekki með verslun við Laugaveg-
inn vegna þess hversu langur
vinnutíminn er. Eg ákvað að
stökkva á þetta og er ákveðin að
sinna því einhvern hluta af lífi
mínu. Þó að vinnutíminn sé lang-
ur gefur það mér tækifæri til að
skapa. Ég hitti viðskiptavini mína
persónulega og er í þjónustu við
þá og vinn fyrir þá. Mér finnst sú
þjónusta mjög gefandi.
Finnskur gullsmiður spurði
mig eitt sinn hvaða markmið ég
hefði sett mór með smíðinni. Ég
hafði aldrei verið spurð að þessu
áður og fannst spurningin merki-
leg. Ari síðar var óg svo heppin að
fara aftur til Finnlands og var þá
búin að setja mér það markmið að
nota íslenska steina. Ég var glöð
þegar ég gat sagt honum að hann
hefði hjálpað mér að búa mér til
þennan ramma. Við smíðina hef
ég notað baggalúta sem eru hraun-
molar sem myndast við neðan-
sjávargos. Þetta eru mjög
skemmtilegir steinar, það er gott
að korna við þá, og þeir hafa sér-
kennilegt, næstum hringlaga útlit.
Þeir finnast á nokkrum stöðum á
íslandi. Margir útlendingar eru
hrifnir af þessum íslensku stein-
um en auk þess að selja í búðinni
selur Listasafn íslands skartgripi
frá mér og einnig hefur Gallerí
Fold tekið eitthvað í umboðssölu.
En aðallega er ég að vinna fyrir
mína verslun.
Það er mjög fróðlegt að reka
fyrirtæki og kennir manni ýmis-
legt. Það er í rauninni mjög dýrt
að vera með lítið fyrirtæki en
gullsmiðir þurfa að panta allt efni
erlendis frá. Ég vil fara reglulega á
sýningar erlendis til að sjá nýja
strauma og nýtt hráefni en það er
rnjög gaman að móta minn eigin
stíl fyrir verslunina. Framtíðin
býður upp á svo marga mögu-
leika, þannig að ég er ekkert viss
um að vera þarna það sem eftir er
starfsævinnar. En þegar búið er að
stofna fyrirtæki eru komnir fjár-
munir í innréttingar og tæki og
því vert að sinna því í einhver ár.
Markmiðið mitt er líka enn til
staðar og ég finn að það er enda-
laust hægt að bæta sig og í því
felst áskorun. Framtíðin er svo
óráðin. Hvenær næsta stökk verð-
ur tekið veit maður aldrei.
29