Vera - 01.12.2002, Blaðsíða 56

Vera - 01.12.2002, Blaðsíða 56
Arnar Gíslason Karlar í krapinu Um karlmennsku í Jackass þáttunum Spennu- og sniðugheitaþættirnir Jackass hafa verið sýndir á Skjá 1 (og á MTV) um nokkurt skeið og voru nokkuð vin- sælir hér á landi meðan þeir voru sýndir. í þáttunum má sjá upptökur af uppátækjum hjá lokuðum hópi ungra karl- manna, u.þ.b. 15-20 pilta. Bera þættirnir það með sér að sumir þeirra eigi að baki reynslu í áhættuleik í kvikmynd- um. Enn aðrir virðast þó einfaldlega hvorki hafa þróað með sér almenna skynsemi né virðingu fyrir eigin líkama. re V. CV > 56 Þættirnir vöktu fyrst athygli undirritaðs fyrir ári síð- an og þá helst vegna hinna brjáluðu glæfraatriða [e. stunts) sem þar er að finna. Vinsældir þáttanna má að miklu leyti rekja til þessara glæfraatriða enda þykir fólki oft gaman að sitja heima í sófa og horfa á aðra bjóða örlögunum birginn. Af þessu leiðir að at- riðin í Jackass fela oft í sér mikla áhætta fyrir þann sem framkvæmir þau. Meðal annars má sjá atriði sem gætu haft í för með sér taugaskaða, beinbrot, ör- kuml, sjónskaða og takmarkaða æxlunarfærni fyrir viðkomandi hetju. Atriði telst varla áhugavert fyrir sófahetjur nema einhver líkamleg geta sé lögð undir í þessari fífldirfskukeppni. Oft er um að ræða stökk af ýmsum toga og á ýmsum farartækjum en einnig hafa sjálfsvarnartól [m.a. raflosttæki og piparúði) verið prófuð á höfuðpaur Jackass, Johnny Knoxville. Nokkuð er um atriði þar sem Jackass-liðar baða sig uppúr saur og þvagi og útikamrar úr plasti eru orðn- ir fastagestir í þáttunum. Dýraatriði eru líka nokkuð tíð og hefur hingað til verið glímt við björn og krókó- díl, leikið við býflugur og blóðsugur, ásamt ógleym- anlegu atriði þar sem tveir gullfiskar eru gleyptir og þeim síðan ælt aftur í skálina. Skemmtilegar tilraunir Þrátt fyrir að uppistaðan í Jackass séu ofur-karl- mennskutilþrif þá má oft finna algera gullmola inn á milli. Þáttastjórnendur gera nefnilega af og til stór- kostlega útfærðar athuganir á hegðun og viðbrögðum samborgara sinna. Til dæmis er afar áhugavert að sjá hversu hjálpsamur hinn dæmigerði vegfarandi er þegar önnur manneskja er í neyð. Þá virðist oft hafa mikið að segja hvort hjálpsemin krefjist þess að manneskjan leggi nokkuð á sig eða þurfi að stíga út fyrir norm samfélagsins til að aðstoða. Oft erum við svo sjálfhverf að við erum ekki til í að hætta miklu til að hjálpa öðrum en reynum frekar að réttlæta að- gerðaleysi okkar á þeim forsendum að vandræði annars fólks komi okkur ekki við. Jackass hefur m.a. tekið á hegðun fólks og viðbrögðum í garð geðfatl- Karlmennska í þáttunum í þætti þessum er karlmennskan eitt höfuðþemað. Oftar en ekki hlaða þættirnir utan á staðnaða ímynd karlmannsins sem bjána og villimanns sem allt gerir fyrir athyglina sem fylgir því að fá að vera kóngur í örlitla stund. Stundum má þó sjá þar gagnrýna skoð- un á því sleipa fyrirbæri sem karlmennskan er, eins og í atriðinu sem lýst er hér að neðan. Fyrir nokkru síðan birtist alveg sérlega áhugavert atriði í Jackass. Þá datt áðurnefndum Johnny Knox- ville það í hug að gera nokkuð skemmtilega athugun meðal samsveitunga sinna. Iklæddur algifsi á báðum handleggjum, ásamt einhvers konar spelkum á öxl- unum, gekk hann um og kannaði viðbrögð karl- manna þegar hann bað þá um að hjálpa sér við að renna niður rennilásnum á buxunum sínum svo hann kæmist til að pissa en hann virtist gjörsamlega í spreng. Einnig reyndi hann, með buxurnar á hæl- unum, að fá aðstoð karlmanna við að toga þær upp og hneppa þeim að lokinni vel heppnaðri salernis- ferð. Þetta þótti sumum körlunum ansi óþægilegt. Karlmenn geta stundum verið ragir við hlutí sem þessa, að vera eitthvað að fikta í buxnaklauf annars karlmanns. Er þetta hlutur sem mörgum körlum þykir ganga þvert á öll gildi tengd karlmennsku. aðra, blindra, einfættra, heimilislausra, útlend- inga og aldraðra. Þessi atriði eru oft bráðfyndin en sýna um leið sam- viskuleysi fólks í garð þeirra sem eru í vand- ræðum og þurfa á hjálp að halda. Þarna eru þættirnir í essinu sínu þegar þeir sýna okkur hinar myrku hliðar mannver- unnar sem við e.t.v. vitum af en viljum helst ekki vera minnt á.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.