Vera - 01.02.2003, Side 9

Hera Hjartardóttir,
söngkona ársins 2002
kannski segja að barnslegur vilji til að teikna og skrifa sögur og
Ijóð hafi fengið að dafna óáreittur, enda er físan dóttir tveggja
altmúlíg-grúskara sem þó hafa annarsvegar prentun að atvinnu
°9 hinsvegar máiaralistina. Það hefur þó ekki gengið þrautalaust
að komast hingað; hún hefur túrað Nýja Sjáland fram og aftur,
bæði ein sem og með bandinu sem aðstoðar hana á annarri plöt-
unni „not so sweet" - sem er raunar miklum mun betri en sú út-
gáfa sem hér er í almæli „not your type". Hera þurfti að láta for-
e|dra sína fylgja sér í fyrstu þegar hún fór að troða upp, enda
undir aldri og þessvegna ekki að spila fyrir jafnaldra sína fyrr en
kannski um þessar mundir. Það er ögn sérstakt - en kannski er
það vegna þess að enginn hefur nokkurntíma efast um hana að
hún er svona góð?
when i was young
imetaman so blue
he told me that fish can't fly,
he told me my dreams weren't true...
-lá, þetta er ung, heiðarleg og einlæg stelpa sem vill lítið kannast
við endaleysur einsog póst-prógressívan femínisma og langar
meira að ganga í Ásatrúarfélagið en Lásafrúarkirkjuna; hún hefur
sungið „fuck me doctor, fuck me" án þess að skammast sín, þó
vitandi vits um að íslenskur markaður þoli mun betur lög eins og
Chamelion Girl já og líka Precious girl og Who put this heaven on
ny shoulders - i must have done something, really good. Það er
Hera, Hera sem elskar fluffy rassa, falleg andlit, Snæfinn snjókarl
°9 Snigilinn Karl. Hera sem á tvo kærasta og báðir andvana án
hennar, sex strengja og stífir um herðar og háls...
Er hún eins og hver önnur unglingsstelpa sem flíkar sinni
flyðru fyrir smátt - er samt sem áður aðalspurningin sem athug-
ull veltir fyrir sér; ræður þessi stelpuskjáta einhverju um sig og
sitt? Hvernig líður henni með að heil borgardrusla sé lögð undir
andlitið á henni og hvaða áhrif hefur það að vera fræg á sam-
skiptin við ömmu manns?
Tekur varla eftir því, segir hún, tekur varla eftir nokkru; það er
svo mikið að gera, svo margar áhyggjur hægt að hafa; æ, gætum
við sleppt því að taka myndir í dag; veistu ég elska köflótt og
amma er að sauma kjól úr... jú, gott ef ekki að húfan sem hún ber
sé af kolli einnar formóðurinnar og feimnin, svo pískrandi kittlin,
þegar hún viðurkennir að hafa ort Ijóð á íslensku fyrir ömmu og
afa sem enginn muni fá að sjá. Jú, hún á leyndarmál og virðist
staðráðin í að halda þvi þannig „from face knull" og þá örugg-
lega svo það liggi ekki allt í augum úti þegar fólk svo heyrir hana
hefja raust sína næst.
Hvernig rokklífernið tekur í tásurnar á einni svona einlægri
hljómar í það minnsta sakleysislegt; perlar, prjónar og heklar í
stað reykinga, drykkju og dópamínstímúlasjóna annarskonar sem
æ virðast auðfarnar. Þetta er skiljanlegt og skynsamlegt að taka
þetta þaðan og svona frá byrjun og alla leið. Alla leið já - því
þangað hlýtur hnátan að hnoða sér, gefandi okkur hún þori að
sexast þrátt fyrir afa sinn, sjóast hjá argandi hundum hrunans og
brunans og átta sig síðast á þessu eina sanna; að það er um að
gera - vera - Hera; Hera sem lýsir gati með orðunum „engar um-
búðir" og drepur tímann með hreinum hvítum blöðum og fullum
pennum og ætlar aldrei að fá sér tattú; Heru sem teiknar „mókú-
ið" sitt sjálf með pensli, samkvæmt inspírasjón, fyrir hverja tón-
leika eins og hver annar æðrulaus aumingi sem dýrkar Edgar All-
an Poe, Rudyard Kipling og Neil Gaiman. Já, um að gera - vera. X
vera / skyndimynd / 1. tbl. / 2003 / 9