Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Blaðsíða 25

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Blaðsíða 25
TVEIR ÞINGEYINGAR. 23 tldra Rögnvaldar Péturssonar, ritstjóra. Yar eg þá nálægt tólf ára aldri. Þar var Benedikt pró- fastur og alþ.m. í Múla og mælti fyrir brúðhjónaskál og svo minni íslands. En Sigurbjörn kvað snjalt kvæði. Gerðist bann all- hreyfur, er á leið veizlunóttina, og lét fjúka í kveðlingum. Eg man það vel, að þá öfundaði eg Sigmr- urbjörn af gáfunni. En efnamenn í sýslunni öfunduðu hann ekki af búskapar hyggindum. Eg man, að jarðeigandi bóndi sagði eitt sinn við föður minn: “Jú, hann getur gert vísu, en honum gengur e'kki eins vel að búa.” Eg var í tveim veizlum öðnim með Sigurbirni, og alt af gekk það eins til: að allra augTi vonuðu til lians um skemtanina. Um hann hópuðust ungir menn og aldnir til að hlýða á mergjaðar vísur. En sumt þess háttar var haft yfir í lægri nótunum. Vísur lians sum- ar voru all-nærgöngular. T. d. man eg eftir þeirri vísu, sem hann hafði yfir í veizlu—úti í horni: “Hér um skemtan finst mér fátt: fýld er brún á mönnum; knúðir rokkar kveina hátt, kambar nísta tönnum.” ‘ ‘ 0g kambar nísta tönnum ’ ’. Hann tvítók þá hendingu. Og svo bætti hann við þessum orðum: “Eg held mér hafi ekki í annan tíma dottið betra í hug en þetta.” Og þá var hann fastmæltur. Yísa sú var um heimili, sem Sig- urbjörn var á vinnumaður, þegar hann kyntist konu sinni þeirri seinni. Húsbóndinn þar vildi hamla þeim ráðahag, eftir því sem mér skildist. — Tekið, var til þess, hve Sigurbjörn var markviss að botna vísur, ef á hann var ljóðað. Svo bar við að hann og annar mað- ur komu inn í veitingakrá, þar sem lítil ljóstýra hjarði, og átti hún að laða gesti. ]\faðurinn mælti þá til Sigurbjörns: “Hér er dauft og lásett ljós, lýsir varla manni.” “Verts ei’ stofu hæfir hrós, hún er lýst í banni. ” Svo botnaði Sigurbjöm fyrri hlut- ann. á' þeim dögnm tíðkaðist það mjög, að vísur voru gerðar um daginn og veginn. Eitt sinn var Sigur.birni. ásamt fleiri mönnum vísað frá gistinga- húsi, vegna þrengsla. Þá kvað hann: “Héðan frá þó hvata megum, heims hvar þjáir vald: Skála háan allir eigum: uppheims bláa tjald.” Vísur þessa manns mætti lengi telja. En reyndar skortir mig gögn til að velja úr sem vert væri. Eg ætla nú að nema staðar við þann þátt æfi hans, er hann flutti af landi burt — og þó nauðugur. Fátækt olli því. Hann mun hafa álitið, að við þá ráðabreytni gæti haxm engu tapað. Eg sá liann mjög stúrinn við höfnina, þegar hann beið útflytjendaskipsins og mændi á land til átthaga sinna. Þá kvað hann: “Fyrr eg aldrei fann hve hörð fátækt orkað get.ur: Hún frá minni móðurjörð mig í útlegð setur. ”
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.