Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Blaðsíða 103

101
SJÖUNDA ÁRSÞING
-------«-------
ættjörS hinna eldri í hópi vorum. Veru-
legt hrygðarefni er þaS, og hefir lengi
veriS, aS þjóS vorri og þjóölífi er til
muna ábtavant. En skugginn fylgir
mannlífinu víSar en á Islandi. Eöa geng-
ur hér ekkert á tréfótum, meS stórþjóöum
heimsins? Veltur ekki alda afbrota, laga-
leysis og glæpa um mestallan heim ? Er
ekki líf manna viöast hvar “i leysingu”?
Hafa ekki menn átt gölluö og syndug for-
eldri og unnaö þeim þó? Ekki dylst mér,
aö þjóö vora og þjóöerni ætti aS mæla
á þann mælikvaröa.
Meöal þess, er hvaö bezt hefir tekist
af þjóöræknisstarfi á árinu, auk glímufé-
lagsins, er þegar hefir verið getið, má
einkum nefna þrent:
1. Söngstarf hr. Brynjólfs Þorláksson-
a meðal æskulýðsins í Nýja íslandi og
Vatnabygðunum. Mér finst nálega, að í
slíku starfi muni fólgiö fjöregg islenzkr-
ar þjóörækni hér vestra. Ekki man eg
eftir ööru starfi, sem veriö er aö vinna,
er fremu veröskuldaöi styrk frá Þjóö-
ræknisfélaginu, en þetta starf hr. Brynj-
ólfs, ef fé væri fyrir hendi.
2. Viðurkenning íslenzkrar tungu við
æðri skóla innan Manitobafylkis.
3. Hátíðahaldið á Gimli, 22. ágúst 1925,
i minningu um 50 ára landnám Islend-
inga á þeim stöðvum. Var það Islend-
ingamót hið stærsta og veigamesta, er vér
höfum haldið öll nýlendu-ár vor hér
vestra, og auk þess órækur vottur um
þjóðrækni hinna dreiföu og sundurþykku
landa vorra,—iSgrænn Þórisdalur í öræf-
um útbrunninna islenzkra eldfjalla og
jökla.
Ein deild, Frón, í Winnipeg, hefir sent
mér skýrslu-ágrip um starf sitt á árinu;
vinnur sú deild svipaö kenslustarf meöal
unglinga í Winnipeg-borg sem undanfarin
ár. Starf þaS rekur deildin í eining við
Þjóöræknisfélagð. Kennarar eru tveir,
Páll Bjarnarson og Ragnar Stefánsson,
og alls innritaöir 104 nemendur. Fer
kenslan fram í heimahúsum og á laugar-
dögum í Goodtemplarahúsinu
Þótt skýrslur skorti, er mér ekki kunn-
ugt um, aö nein deild félagsins hafi hætt
aö starfa, né liöiö undir Jok á árinu. Sé
svo, hafa þær fengiö hægt andlát.
Meö þjóðrækniserindi hefi eg á árinu
heimsótt: Winnipeg, Gimli, Árborg, Win-
nipegosis, Mozart og Wynyard, auk heinia-
stöðva, þótt ekki hafi þjóðræknisdeildir á
þessum stööum öllum gengist fyrir þeim
heimsóknum.
Deildin Fjallkonan í Wynyard, er á-
hugamikil og íslenzk. Héldu Wynyard-
íslendingar vandaöa og afar-fjölmenna
samkomu 29. jan. síðastl. — Svipaða sam-
komu héldu Árborgarmenn síðastl. vor, í
öndverðum aprílmánuði. í Wynyard tók
deildin að sér íslendingadagshald 1920 og
hefir síSan annast þaS. Eæri vel á því,
að þar sem deildir eru starfandi, annist
ær um slík íslendinga-mót.
Lög Þjóöræknisfélagsins þarfnast end-
urprentunar og ef til vill endurskoðunar.
Ekki er laust viö, aS 2. og 9. gr. í II. kafla
laganna rekist á 5. gr. sama kafla. Um
það mætti og einnig hugsa, hvort þaö er
heill félagsins fyrir beztu, að ákveða
þingstað með lögum. Hitt er áreiðanlegt,
aö sumt laga vorra finst nú aö eins í þing-
samþyktum.
EitthvaS ætti einng að gera, til aö auka
rétt fulltrúa frá deildum utan Winnipeg-
borgar eSa þingstaðar.
Á árinu hefi eg ritað The United
Church of Canada, ályktan síðasta þings
gegn dauðahegning, og áskoran til þeirrar
kirkju um að neyta áhrifa sinna til að fá
það ákvæði ilandslaga vorra afnumið. Rit-
aði varaforseti undir ávarp þetta, ásamt
mér. En alls ekkert svar höfum við
fengið.
Viðvíkjandi Ingólfi Ingólfssyni, nú í
Pince Abert, Sask., hefi eg haft nokkur
bréfaskifti viS menn. Spurði eg hlutað-
eigandi fangavörð, í Prince Albert um
heilsu og hag Ingólfs, hvort vart hefði
orðið brjálsemi í fari hans og hvort hann
þyrfti á nokkurn hátt aðstoöar. Er svar
fangavaröa nýkomiS'1 í mínar hendur.
Kveöur hann hag Ingólfs góðan og tekur
fram, að yfirlæknir fangahússins hafi
aldrei skýrt frá, að Ingólfur hafi sýnt