Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Blaðsíða 82

80
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
mest jörð á Islandi við danða hans,
1886. Voru þau hjón mjög sam-
taka um alla rausn. Margrét,
amma mín, dó 1878. Kvæntist afi
minn árið eftir Jóninu Jónsdóttur
frá Espihóli í Eyjam-Öi. Er hún
enn á lífi og býr í Stykkishólmi. —
Mentun fékk afi minn aðeins í
heimahúsum, lijá foreldrum sín-
um, og mun liún þó hafa orðið
undarlega fjölskrúðug, sem föður
hans og annara íslenzkra manna
ólærðra. — Árni Sigurðsson var
örlyndur maður og stórgeðja, ráð-
ríkur og vinfastur; veitull mjög,
en þó hinn mesti hófsemdarmaður
sjálfur um mat og drykk, svo að
honum mun aldrei til höfuðs stig-
ið hafa.
Bréf þessi eru ekki ómerkileg
fyrir ýmsar sakir, og skal þó ekki
fjölyrt um það. En þau eru ólyg-
inn vottur um langvarandi ótíðar-
bálk, óhagstæða verzlun og hörmu-
lega ofraun alþýðumanna, og það
vonleysi um endurbætur á stjórn-
arfari og lífsskilyrðum á Íslandi,
er knúði- svo fjölmarga framtaks-
menn af landi burt á þessum árum.
Mun ýmsum finnast, að þau lýsi
næmari og þá réttari skilningi á
orsökum Vesturflutninga, en þá
var algengur meðal stórefna- og
embættismanna á Islandi, er litu
þá með úlfúð og engum skilningi,
eða litlum, vel flestir. — Þó afi
minni liti með fullri samúð til vest-
urfara, mun hann ekki sjálfur
hafa hugsað til þeirra; en sagt
hefir faðir minn mér, að amma
mín hafi á köflum heldur verið
þess fýsandi. Má nærri geta um
aðra, er ríkasta fólki leizt ekki
framtíðarvænlegra.
Þá geta og þessi bréf orðið lið-
ur til athugunar, þekkingar o
menningar sjálfmentaðra manna
Islandi á þessum tíma, þeirra er
hvorki voru skáld, né gátu sér
fræðimannsnafn. Hefi eg því í
samráði við ritstjóra Tímaritsins,
látið stafetningu, greinarmerkja-
skipun og orðfæri lialda sér að
öllu leyti, nema á örfáum stöðum,
þar sem auðsætt var, að flaustri
var um að kenna, en ekki ónógri
þekkingu.
Wpeg, n. febrúar 1927.
Sigfús Halldórs frá Höfmmi.
BRÉFIN.
Háttvirti góÖi vinur!
Eg þakka þér hjartanlega þitt góða
og greinilega bréf af 22. september f. á.
enduSu 1 Toronto 28. s. m. sem og líka
alt gott og vinsamlegt undanfarib; hér
vib hnýti eg, og viÖ öll sömun héma
okkar íhugheilustu heilla og blessunar-
óskum, til þín og þinna, samt allra ann-
ara góbra íslenzkra vesturfara yfirhöf-
uð. — Þitt góða bréf um miðjan des.
og var það langt fyrri en eg vænti eft-
ir fróttum af y'kkur, og eg efast um aS
ihafa fengiS þær svo fljótt, ef þið
hefSuð flust austur í Hornafjörð, eða
vestur i ArnarfjörS. ÞaS gladdi okkur
innilega að vita ykkur komin vestur yfir
hafiS stóra, heilu og höldnu, og von-
um að eftir það, hafi drottni þóknast að
'halda sinni verndarhendi yfir ykkur,
þótt margt ihafi sjálfsagt gengiS erfið-
lega, sem von var til, er þiS komust
ekki fyrri vestur, en undir veturinn, ör-
byrg aS öllu.