Neytendablaðið - 01.12.1983, Blaðsíða 30

n
bJrf: .w —s
Meðferðarmerkingu á fatnaði þarf að lögfesta.
24 ár
r
I
Neytendasamtökum fslands
Árið 1959 kom ég til baka til
Reykjavíkur eftir tvö ár sem
kennari að Núpi í Dýrafirði og
byrjaði að vinna hjá Fram-
kvæmdabankanum. Ég athug-
aði hvað væri að gerast á sviði
neytendaverndar. Ég fann
Neytendasamtökin og lagði til
að Framkvæmdabankinn gerð-
ist aðili að þeim, og er Fram-
kvæmdastofnun, arftaki hans,
enn í þeim að því að ég best
veit.
Frá 1947-1953 hafði ég búið
í New York og verið félags-
maður í Consumers Union og
gat því borið saman stöðu og
hugmyndir neytenda annars-
vegar og seljenda og framleið-
enda hins vegar í báðum lönd-
unum, og var munurinn mikill.
Consumers Union starfrækti
rannsóknarstofu og safnaði og
birti upplýsingar um verð og
gæði sambærilegs varnings.
Margir keyptu vörurnar eftir
því hvernig þær voru metnar í
blaði samtakanna „Consumer
Reports“. Kvörtunarþjónust-
an var í höndum Kaupmanna-
samtakanna „Better Business
Bureau“ og var formaður
þeirra á þessum árum forstjóri
eins stærsta vöruhússins Hr.
Wannamaker. Aðferðin til
þess að fá heiðarleg viðskipti
var einföld. Símtal við Hr.
Wannameker og ef honum
fannst kvörtun réttmæt, lagði
hann til að kaupandi hringdi í
seljanda, skilaði kveðju frá sér
og benti á að hann (Mr.
Wannamaker) myndi veita
lögfræðiaðstoð kaupanda að
kostnaðarlausu. En það var
ónauðsynlegt. Seljandi tók
vöruna umyrðalaust til baka.
Önnur aðferð var að hafa
„mánaðarreikning“ hjá stærri
28