Heimilisritið - 01.09.1948, Page 57

irinn, og var því fagnað með
drynjandi ópi frá þeim sem
höfðu staðið að leitinni.
Bifreiðarnar óku af stað' aftur.
Það var að undirlagi Poirots, að
staðnæmst var við stíg, sem lá
niður eftir lyngbrekku, að á
nokkurri, og varð komist yfir
ána á örmjórri göngubrú. Allir
komust léttilega yfir brúna,
nema Emily Brewster; hún var
að missa jafnvægið þegar þeir
Patrick Redfern og Poirot komu
að' og hrifu hana úr þessari
hættu. Undir leiðsögn Poirots
völdu þau sér stað hinum meg-
in við ána. Matarkörfurnar voru
tæmdar, og allir settust að snæð-
ingi.
I þessu fagra umhverfi ríkti
friður, sem gagntók alla ferða-
félagana, og ótti og taugaóstyrk-
ur undangenginna daga hvarf
eins og dögg fyrir sólu. Morð og
yfirheyrslur voru fjarlægir at-
burðir, sem enginn gaf gaum að.
Undir sólarlag hélt hópurinn
heimleiðis. Allir voru hressir í
huga og þakklátir Poirot fyrir
hina ágætu hugmynd hans. Frú
Gardener var hljóð. Þegar þau
komu heim undir, og eyjan
blasti við þeim í daufri birtu
hinnar hverfandi sólar, sagði
hún:
„Eg er yður svo innilega
þakklát, Poirot. Nú er mér rótt.
Þetta var yndislegt“.
II.
BARRY majór tók á móti
þeim, fyrir framan gistihúsið.
„Hafið þið skemmt ykkur?“
Frú Gardener sagði:
„Já, þér getið' reitt yður á það.
Þér ættuð að fyrirverða yður
fyrir letina“.
Majórinn hló.
„Ég er upp úr því vaxinn að
sitja á mosaþúfu og stýfa brauð
úr hnefa“.
Ut úr gistihúsinu kom þerna,
og virtist vera mikið niðri fyrir.
Hún gekk til Christine Redfern
og sagði óðamála:
„Fyrirgefið, frú Redfern, en
ég er svo hrædd um ungu stúlk-
una, hana Lindu Marshall. Eg
var að færa henni te, en mér var
ómögulegt að vekja hana; hún
lítur svo — eitthvað svo undar-
lega út“.
Christine leit í kring um sig,
ráð'þrota. Poirot brá við og tók
undir arm hennar. Hann sagði
lágt:
„Við skulum fara upp og gá
að henni“.
Það var strax auðséð, að eitt-
hvað var athugavert við Lindu.
Hún var grunsamlega gráföl í
andliti, og það var varla hægt
að sjá að hún drægi andann.
Poirot tók um úlnlið hennar.
LTm leið tók hann eftir umslagi,
sem hafði verið reist upp við
HEIMILISRITIÐ
55