Læknablaðið - 15.06.1997, Síða 69

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
423
ar ályktun og 1995 um þetta sama efni. LÍ hefur
endurtekið ályktað um að sjúklingar geti leitað
til þess læknis sem þeir sjálfir kjósa, síðast á
aukaaðalfundi 1996.
Tillögur starfshópsins varðandi
sérfræðiþjónustu utan sjúkrahúsa
1. Nú þegar er rekin umsvifamikil starfsemi
sérfræðinga á læknastofum. Þessa starfsemi
þarf að viðurkenna sem mjög mikilvægan þátt í
íslenska heilbrigðiskerfinu, geta hennar í Heil-
brigðisáætlun íslands og Lögum um heilbrigð-
isþjónustu. Mikilvægt er að halda áfram þróun
þessarar starfsemi.
2. Það er stefna LÍ að sjúklingar geti leitað til
þeirra lækna sem þeir kjósa helst með vanda-
mál sín. Almennt skulu þó sjúklingar hvattir til
að leita fyrst með þau til heimilislæknis.
3. Það er stefna LI að ákveðinn sérfræðingur
beri ábyrgð á meðferð sjúklings, jafnt inn á
sjúkrahúsi sem utan þess. Það er einnig stefna
LI að sami sérfræðingur geti sinnt sérhæfðu
vandamáli sjúklings innan sjúkrahúss sem ut-
an. Slíkt fyrirkomulag stuðlar að bættu sam-
bandi milli læknis og sjúklings og viðheldur
samfelldri meðferð sjúklingsins. Þá eru sér-
fræðingar hvattir til að upplýsa skjólstæðinga
sína vel um hvernig þeir geti nálgast þá og hver
sé staðgengill þeirra í fríum. Þetta á einnig við
um störf sérfræðinga í heimilislækningum
hvort sem þeir starfa á heilsugæslustöðvum eða
ekki. Þar er ekki síður mikilvægt að sjúklingar
hafi einn ákveðinn lækni.
4. Göngudeildir sjúkrahúsanna eru best til
þess fallnar að sinna sjúklingum með flókin,
langvinn vandamál sem erfitt er að sinna ann-
ars staðar. Nauðsynlegt er að sjúklingur sé á
ábyrgð ákveðins læknis á göngudeildinni, sem
síðan fylgi honum eftir. Rekstur og stjórnun
göngudeilda á að vera í höndum lækna.
5. Mjög mikilvægt er að auka kennslu lækna-
nema og unglækna í greiningu og meðferð
vandamála sem venjulega eru leyst utan
sjúkrahúsa. Stefnt skal að því að auka þessa
kennslu jafnt á göngudeildum sjúkrahúsanna
og einkastofum sérfræðinga.
6. Þörf er á að efla sérfræðiþjónustu á lands-
byggðinni. Þetta má gera í tengslum við upp-
byggingu sérfræðiþjónustu á svæðissjúkrahús-
um. Sérfræðingar á þessum sjúkrahúsum gætu
sinnt nærliggjandi byggðarlögum í samvinnu
við heilsugæslulækna á viðkomandi stað. í
sumurn sérgreinum er farandþjónusta einnig
mögulegur kostur.
7. Þróun allrar læknisþjónustu utan sjúkra-
húsa á að miðast við að fagleg og fjárhagsleg
ábyrgð sé í höndum lækna.
Nokkrar lykilspurningar
1. Hvert skal vera hlutverk göngudeilda
sjúkrahúsa?
2. Á hvern hátt er hægt að bæta sérgreina-
þjónustu á landsbyggðinni?
3. Á hvern hátt verður best tryggt að hver
einstaklingur hafi einn ábyrgan lækni bæði í
heilsugæslunni og hjá sérgreinalæknum?
4. Hvernig er heppilegast að stuðla að því að
fyrstu samskipti hefjist hjá heimilislækni?
5. Hvert á að vera hlutverk sérfræðinga ann-
arra en heimilislækna í frumþjónustunni?
6. Á að halda áfram sama vaktafyrirkomu-
lagi á milli stóru sjúkrahúsanna í Reykjavík?
7. Skulu starfrækt eitt eða tvö stór sjúkrahús
í Reykjavík?
8. Ber LÍ að taka afstöðu til fjölda, staðsetn-
ingu og hlutverks sjúkrahúsa í dreifbýli og ef
svo er á þá sú afstaða eingöngu að byggjast á
faglegu mati?