Læknablaðið : fylgirit - 01.08.1981, Blaðsíða 11

Læknablaðið : fylgirit - 01.08.1981, Blaðsíða 11
9 í algildum einingum. Við aðrar kringum- stæður er mikilvægara að þekkja hlutfallið milli tveggja hljóðstyrkleika t.d. hæsta hljóðstyrk, sem sónskanni nemur miðað við þann lægsta. Á þann hátt má sneiða hjá að gera erfiðar algildar mælingar á hljóð- styrk. Tákni tölurnar I2 og Ix tvo hljóðstyrkleika og tölurnar Á2 og At samsvarandi bylgju- sveiflur er afstæði hljóðstynkurinn mældur í decibel eftirfarandi: db = 10 x 10 lOg 10 x 1,,/Ij = 20 x 10 lOg 10 Ao/A^ Styrkstigi bergmáls frá vefjum líkamans nær yfir 100 decibel. Sterkasta bergmálið frá vef er 1010 sinnum sterkara, en hið veik- asta. Ekki hefir tekist að byggja sónskanna, sem spannar yfir meira en 50-60 decibel. Hæfileiki sónskanna til að sýna mismun- andi sterk eða veik bergmál kallast styrk- svið skannans. Nánar skilgreint er styrk- svið sónskanna logari þmahlutfall sterkasta og veikasta bergmáls, sem skanninn er næm- ur fyrir. Myndtækið er sá hluti sónskannans, sem takmarkar styrksvið hans. Styrksvið helstu myndtækja er eftirfarandi: Skönnunarbreytir Bakskautslampi Sj ón varpsmóttakari Minnissjá Ljósmyndafilma 30 decibel 20 decibel 20 decibel 0-5 decibel 10-20 decibel Áhrif hljóSorku á mannsHkainann: Áhrif hljóðorku á mannslíkamann hafa verið mikið rannsökuð.13 91718 Þessum áhrifum má skipta í tvennt, elðlisfræðileg áhrif og líffræðileg áhrif. Þegar hljóðið berst um vefi líkamans færist hluti hljóð- orkunnar yfir í vefina. Áhrifin fara einkum eftir orkumagninu, sem vefirnir taka til sín, en einnig eftir því, hve hratt vefirnir taka til sín orkuna og hvaða vefur það er, sem hljóðið berst um. Einn mikilvægasti eigin- leiki hljóðs er sá, að gagnstætt rafsegul- bylgjum veldur hljóð aldrei jónamyndun í vefjum. Hitamyndun er algengasta afleiðing hljóð- geislunar. Hún stafar af núningsmótstöðu i efnunum, sem hljóðið berst um. Vefirnir losa sig við hita á venjulegan hátt, hitinn leiðist og geislar burt, jafnframt því að blóð- straumurinn kælir vefina. Ef hitamyndun verður örari en útgeislun og leiðni, hækkar hitastigið í vefjunum, þar til jafnvægi er komið á. Sá hiti, sem ríkir, þegar jafnvægi er komið á, getur orðið nógu mikill til að valda tjóni á vefjum. Aflið í hljóðbylgjun- um veldur aukinni hreyfingu á sameindun- um í vefjunum. Þessi aukna hreyfing getur orðið svo mikil, að sameindimar rífi sig lausar og vefurinn skemmist. Undir vissum kringumstæðum getur orðið holumyndun 5 vefjum. Holurnar geta verið með tvennu móti, stöðugar holur og hverfular holur. Stöðugar holur sveiflast í takt við hljóð- bylgjurnar í samræmi við þrýstingsbreyt- ingar, sem hljóðbylgjurnar framkalla. Hverfular holur halda áfram að stækka þar til þær falla saman. Við það losar um mikla orku, sem getur rifið sundur vefi. Holumyndun er talin eiga sér stað, ef notaður er mikill hljóðstyrkur, en hlutfalls- lega lág tíðni. Mikill hljóðstyrkur veldur hitastigshækkun, sem verkar hvetjandi á efnabreytingar, sem ekki myndu eiga sér stað við lægra hitastig. Hljóðorkan getur einnig valdið líffræði- legum breytingum. Sumar þeirra ganga til baka, þegar hljóðáhrifin hverfa. Ástæðum- ar fyrir því, að hljóðorkan getur haft líf- fræðileg áhrif eru ekki kunnar. Kunnugt er þó, að margar líffræðilegar breytingar, sem koma fram við hljóðgeislun, koma einnig fram við upphitun. Hitamyndunin í vefjun- um er í beinu hlutfalli við styrkleika hljóðs- ins og uppsogsstuðul vefsins, sem hljóðið berst um. Uppsogsstuðullinn er í beinu hlut- falli við tíðni hljóðsins. Sé styrkur hljóðsins 1 watt á cm2 og tíðnin 1 megahertz mynd- ast 0,024 hitaeiningar í vefjunum á sekúndu. Vefirnir myndu því hitna um 0,024° á sek- úndu, ef þeir gætu ekki losað sig við hit- ann. Við hljóðstyrkleikann 0,1 watt á cm2, sem er mesta geislun, sem notuð er í són- greiningu, geta vefirnir auðveldlega losað sig við hitann, jafnvel þó geislunin vari i langan tíma.7 Sónskannar sem nú eru á markaði, framleiða ekki hljóðorku í því magni, að sjúklingum geti stafað hætta af sónmyndatökum. Aukaverkunum af són- myndatökum hefir enn ekki verið lýst, þrátt fyrir hinn mikla fjölda, sem búið er að taka af sónmyndum.716 Aukaverkana mætti þó
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.