Læknablaðið : fylgirit - 01.08.1981, Síða 11

Læknablaðið : fylgirit - 01.08.1981, Síða 11
9 í algildum einingum. Við aðrar kringum- stæður er mikilvægara að þekkja hlutfallið milli tveggja hljóðstyrkleika t.d. hæsta hljóðstyrk, sem sónskanni nemur miðað við þann lægsta. Á þann hátt má sneiða hjá að gera erfiðar algildar mælingar á hljóð- styrk. Tákni tölurnar I2 og Ix tvo hljóðstyrkleika og tölurnar Á2 og At samsvarandi bylgju- sveiflur er afstæði hljóðstynkurinn mældur í decibel eftirfarandi: db = 10 x 10 lOg 10 x 1,,/Ij = 20 x 10 lOg 10 Ao/A^ Styrkstigi bergmáls frá vefjum líkamans nær yfir 100 decibel. Sterkasta bergmálið frá vef er 1010 sinnum sterkara, en hið veik- asta. Ekki hefir tekist að byggja sónskanna, sem spannar yfir meira en 50-60 decibel. Hæfileiki sónskanna til að sýna mismun- andi sterk eða veik bergmál kallast styrk- svið skannans. Nánar skilgreint er styrk- svið sónskanna logari þmahlutfall sterkasta og veikasta bergmáls, sem skanninn er næm- ur fyrir. Myndtækið er sá hluti sónskannans, sem takmarkar styrksvið hans. Styrksvið helstu myndtækja er eftirfarandi: Skönnunarbreytir Bakskautslampi Sj ón varpsmóttakari Minnissjá Ljósmyndafilma 30 decibel 20 decibel 20 decibel 0-5 decibel 10-20 decibel Áhrif hljóSorku á mannsHkainann: Áhrif hljóðorku á mannslíkamann hafa verið mikið rannsökuð.13 91718 Þessum áhrifum má skipta í tvennt, elðlisfræðileg áhrif og líffræðileg áhrif. Þegar hljóðið berst um vefi líkamans færist hluti hljóð- orkunnar yfir í vefina. Áhrifin fara einkum eftir orkumagninu, sem vefirnir taka til sín, en einnig eftir því, hve hratt vefirnir taka til sín orkuna og hvaða vefur það er, sem hljóðið berst um. Einn mikilvægasti eigin- leiki hljóðs er sá, að gagnstætt rafsegul- bylgjum veldur hljóð aldrei jónamyndun í vefjum. Hitamyndun er algengasta afleiðing hljóð- geislunar. Hún stafar af núningsmótstöðu i efnunum, sem hljóðið berst um. Vefirnir losa sig við hita á venjulegan hátt, hitinn leiðist og geislar burt, jafnframt því að blóð- straumurinn kælir vefina. Ef hitamyndun verður örari en útgeislun og leiðni, hækkar hitastigið í vefjunum, þar til jafnvægi er komið á. Sá hiti, sem ríkir, þegar jafnvægi er komið á, getur orðið nógu mikill til að valda tjóni á vefjum. Aflið í hljóðbylgjun- um veldur aukinni hreyfingu á sameindun- um í vefjunum. Þessi aukna hreyfing getur orðið svo mikil, að sameindimar rífi sig lausar og vefurinn skemmist. Undir vissum kringumstæðum getur orðið holumyndun 5 vefjum. Holurnar geta verið með tvennu móti, stöðugar holur og hverfular holur. Stöðugar holur sveiflast í takt við hljóð- bylgjurnar í samræmi við þrýstingsbreyt- ingar, sem hljóðbylgjurnar framkalla. Hverfular holur halda áfram að stækka þar til þær falla saman. Við það losar um mikla orku, sem getur rifið sundur vefi. Holumyndun er talin eiga sér stað, ef notaður er mikill hljóðstyrkur, en hlutfalls- lega lág tíðni. Mikill hljóðstyrkur veldur hitastigshækkun, sem verkar hvetjandi á efnabreytingar, sem ekki myndu eiga sér stað við lægra hitastig. Hljóðorkan getur einnig valdið líffræði- legum breytingum. Sumar þeirra ganga til baka, þegar hljóðáhrifin hverfa. Ástæðum- ar fyrir því, að hljóðorkan getur haft líf- fræðileg áhrif eru ekki kunnar. Kunnugt er þó, að margar líffræðilegar breytingar, sem koma fram við hljóðgeislun, koma einnig fram við upphitun. Hitamyndunin í vefjun- um er í beinu hlutfalli við styrkleika hljóðs- ins og uppsogsstuðul vefsins, sem hljóðið berst um. Uppsogsstuðullinn er í beinu hlut- falli við tíðni hljóðsins. Sé styrkur hljóðsins 1 watt á cm2 og tíðnin 1 megahertz mynd- ast 0,024 hitaeiningar í vefjunum á sekúndu. Vefirnir myndu því hitna um 0,024° á sek- úndu, ef þeir gætu ekki losað sig við hit- ann. Við hljóðstyrkleikann 0,1 watt á cm2, sem er mesta geislun, sem notuð er í són- greiningu, geta vefirnir auðveldlega losað sig við hitann, jafnvel þó geislunin vari i langan tíma.7 Sónskannar sem nú eru á markaði, framleiða ekki hljóðorku í því magni, að sjúklingum geti stafað hætta af sónmyndatökum. Aukaverkunum af són- myndatökum hefir enn ekki verið lýst, þrátt fyrir hinn mikla fjölda, sem búið er að taka af sónmyndum.716 Aukaverkana mætti þó
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.