Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1998, Qupperneq 66

66
LÆKNABLAÐ1Ð 1998; 84/FYLGIRIT 37
þeirra. Til að ákvarða uppruna penicillín bindi-
prótín (PBP) genanna voru þau mögnuð upp
með PCR. Afurðin var melt með ýmsum skerði-
ensímum og bútarnir aðgreindir á agarósageli.
Eins mynstur er vísbending um sameiginlegan
uppruna PBP genanna.
Niðurstöður: PFGE bendir til að ónæmu
stofnarnir af hjúpgerð 6A séu einn og sami
klónninn. Við samanburð á mynstri ónæma
klónsins við mynstur annarra stofna fannst
samsvörun við næman klón af hjúpgerð 6A.
Samanburður á skerðibútamynstri PBP 1A, 2B
og 2X ónæma 6A klónsins við aðra ónæma
stofna, svo og næma 6A klóninn sýndi að
mynstur PBP 2X var eins og mynstur PBP 2x
úr klóni af hjúpgerð 19A, með penicillín MIC
0,06 pg/mL. Hins vegar var munur á mynstri
PBP 2X ónæma 6A klónsins og þess næma.
Alyktanir: Þessar niðurstöður benda til að
klónn af hjúpgerð 6A, sem áður var næmur
fyrir penicillíni, hafi orðið ónæmur. Orsök þess
er að hann hefur náð sér í PBP 2X genið úr
ónæmum stofni af hjúpgerð 19A með náttúru-
legum flutningi.
E-86. Virkni penicillíns og ceftríaxóns
gegn þremur hjúpgerðum pneumókokka
á tveimur sýkingarstöðum í músum
Asgeir Thoroddsen, Theodór Ásgeirsson,
Helga Erlendsdóttir, Sigurður Guðmundsson
Frá lœknadeild HÍ, sýklafrœðideild og lyflœkn-
ingadeild Landspítalans
Inngangur: Tiltölulega takmarkaðar upp-
lýsingar eru til um samspil lyfja og baktería
milli mismunandi sýkingarstaða. Til að athuga
þetta samspil nánar var ákveðið að kanna
virkni penicillíns (PCN) og ceftríaxóns (CRO)
á þrjár hjúpgerðir pneumókokka í lungna-
bólgu- og lærasýkingum.
Efniviður og aðferðir: Notaðar voru þrjár
hjúpgerðir pneumókokka; 6B, með minnkað
penicillínnæmi, 6A og 3 mjög vel penicillín-
næmar. Svissneskar albínómýs voru sýktar
með viðkomandi pneumókokkalausn um nef,
en það veldur lungnabólgu vegna ásvelgingar.
Tíu klukkustundum síðar voru lærin sýkt og
tveimur klukkustundum eftir það fengu mýsnar
einn skammt af penicillíni eða ceftríaxóni und-
ir húð. Skammtar voru valdir þannig að tíminn,
sem hvort lyf var yfir hammörkum (T>MIC),
var svipaður við alla stofna og hlutfallið C.,a<
/MIC var svipað milli lyfja.
Músunum var svo fórnað á ákveðnum tíma-
punktum á næstu 24 klukkustundum, tveimur til
fjórum músum í senn, læri og lungu fjarlægð,
mulin, raðþynnt, og sáð á agar til bakteríu-
talningar. Athugaður var munur á virkni sýkla-
lyfjanna eftir sýkingarstöðum, hjúpgerðum og
milli lyfjanna. Þá voru niðurstöður úr tilraunum
með stofn 6B bomar saman við fyrri niðurstöður
þar sem notaðar voru ónæmisbældar mýs.
Ályktanir: Almennt varð dráp beggja lyfja
áberandi fyrr og meira í lærum en lungum. Or-
sakir eru óljósar en rannsóknir hafa sýnt að að-
gengi lyfjanna er svipað á þessum tveimur
stöðum. Þá er mismunur á verkun lyfja eftir
hjúpgerðum. Einnig er athyglisvert hve neutró-
fílar auka á virkni sýklalyfjanna. Lengri dráps-
virkni ceftríaxóns miðað við penicillín má lík-
legast rekja til lengri T'A þess.
Niðurstöðurnar varpa frekara ljósi á mis-
munandi lyfhrif sýklalyfja milli hjúpgerða og
milli sýkingarstaða, en það getur haft klíníska
þýðingu við mat á bestu sýklalyfjameðferðinni.
Niðurstöður:
Penicillín:
Stofn Lungu Hámarksdráp CFU Tími við hámarksdráp Læri Hámarksdráp CFU Tími við hámarksdráp
6A 2,3±0,1 log|Q 8 klst. 3,6±0,5 logjQ 4 klst.
3 0,1 ±0,5 logjQ 8 klst. 1,7±0,3 loglO 8 klst.
6B 1,5±1,5 logjQ 12 klst. 2,7±0,2 loglO 6 klst.
6B neutropen. 1,2±0,3 logjQ 6 klst. 0,9±0,1 loglO 2 klst.
Ceftríaxón:
Stofn Lungu Hámarksdráp CFU Tími við hámarksdráp Læri Hámarksdráp CFU Tími við hámarksdráp
6A 1,8±0,2 log|Q 24 klst. 3,8±0,5 logjQ 4 klst.
3 3,0±0,1 log j q 24 klst. 2,2±0,2 logjQ 24 klst.
6B 2,4±0,3 logjQ 24 klst. 3,7±0,7 logjo 12 klst.
6B neulropen. 1,4±0,2 logjQ 12 klst. 1,9±0,2 logjo 2 klst.