Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1929, Síða 26

120
Rússneski bóndinn.
[Stefnir
neski bóndinn fjundið allra meina
bót. Altaf er hann syngjandi eða
raulandi, hvort sem hann er í
veizlu eða vinnur á akri. Hann
raular er hann hvílir sig á þrösk-
uldinum að sumarlagi og hann
raular þar sem hann húkir í
dimmum kofanum að vetrinum og
fléttar skó og ábreiður. Grunn-
tónn þessara söngva er þunglynd-
ið. En stundum er þunglyndið alt
í einu rofið af ofsalegum gleði-
tryllingi.
Rússneski bóndinn hefir tekið
þann kostinn að loka sig sem
fastast inni í þorpinu sínu og
láta veðrin dynja fram hjá. En
hann hefir ekki komizt hjá því,
að vita af seinustu byltingunni
miklu. Ráðstjórnin h.efir verið að
reyna ýmislegt til ])ess að ná
þessu volduga mannhafi á vald
sitt. Hún hefir sent erlenda og
innlenda búfræðinga út um land-
ið, sett upp skóla, gert vegi, og
umfram alt reynt að prédika
bolsjevisma fyrir bændunum. En
það er eins og alt þetta hverfi í
víðáttunni og mannmergðinni. Og
rússneski bóndinn er enn hinn
sami og áður. Veröld hans er fá-
skrúðug og einföld. Byltingin er
eins og hugtak úr annari veröld.
Hugtök eins og föðurland og þjóð-
erni eru hebreska fyrir honum.
En þegar ráðstjórnin vill leggja
hendur á hveitið rís hann önd-
verður og lætur skína í skaflinn.
Hann svarar fulltrúum ráðstjórn-
arinnan fullum hálsi og lokar
hveitið sitt inn í skemmu. Og þeg-
ar músjikkinn veit hvað hann vill
er það á einskis manns færi að
eiga við hnan.
Ráðstjórnin hefir nú tekið þá
stefnu, að láta vel að smábænd-
um, en ofsækja stórbóndann,
„kúlakinn“, á allar lundir með
sköttum og álögum. Og nú vill
enginn bóndi neitt framleiða.
Hann segir bara: Ef jeg eignast
hest eða vagn þá er eg orðinn
„kúlak“ og þá er alt af mér tekið.
Rússneski músjikkinn er eins
og stórt sterkbygt og þunglama-
legt barn. Engum, sem til ]>ekkir,
blandast hugur ‘um, að huldir
kraftar leynast í þessum mikla
þjóðarlíkama, er nær yfir sjötta
hluta jarðarinnar. Og margir
halda, að vakningin eigi ekki langt
í land.
Og hvernig verður þessi nægju-
sama og þrautseiga þjóð þegar
hún vaknar?
Spekingar og rithöfundar fyrri
tíma horfðu með eftirvænting
fram til ])ess tíma, er bóndinn
vaknaði og skapaði sér nýja háttu
í öllu. Hann átti að rísa upp úr