Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1929, Qupperneq 98

192
Kviksettur.
[Stefnir
w»--------------> 3 3 ‘|3 °/o <---------------m
beinn hagnaður fyrir yður, og langt um meiri ending er að því, ef þér látið
mála hús yðar eða skip að utan eða innan úr hreinni Kronos Titanhvitu,
heldur en nota zinkhvítu. — Átta ára reynsla er fengin fyrir því, að enginn
farfi þolir eins vel islenzkt veðráttufar eins og Kronos Títanhvita.
Fæst í
Timburverzlttn Árna Jónssonar.
Simi 1104. Hverfisgötu 54. Sími 1104.
í rúmi húsbóndans. Og þarna
hafði Farll sjálfur orðið að draga
af honum spjarirnar!
Hvað stoðaði nú auður og hvað
stoðaði heimsfrægð? Priam Farll
var ósjálfbjarga. Hann gat ekk-
ert gert fyrir Leek. Leek vildi
hvorki vín né smurt brauð, og
annað var ekki til. Hann lá þarna
í móki, hreyfingarlaus óg stein-
hljóður og beið eftir lækninum,
sem hafði lofað að líta inn til
hans. Og nú leið að kveldi.
Að eiga nú að koma sjálfur
fram fyrir veröldina, fá sér mat
og annað, það var í augum Farlls
beinlínis fjarstæða. Hann hafði
aldrei reynt að gera neitt þess-
háttar. í huga hans var sölubúð
algerlega ósigrandi kastali. Þar
myndi hann svo verða að „spyrja“
eftir einhverju, en „að spyrja“
var í hans augum algerlega ó-
mögulegur hlutur. Og svo ráfaði
hann í ráðaleysi upp og niður stig-
ann. Leek var nú ékki lengur
neinn þjónn. Hann var hrapaður
niður í það, að vera venjulegur
„maður“, og bað hann að láta sig
vera í friði. Og þá hafði þessi
heimsfrægi listamaður, þetta tákn
fegurðar og frægðar, ekki séð ann-
að ráð en að fara í mórauða slopp-
inn hans Leeks og setjast í stól-
inn hans og búast til þess að eiga
þarna vonda nótt.
Framhald í næsta heftí.