Nýtt Helgafell - 01.12.1958, Síða 24

110
HELGAFELL
nálspor. Hann hefir raargsannað, að furðu
margt má gera með öfugum klónum.
Fjárhagsmál Islendinga þurfa ekki að
vera í neinu öngþveiti. Þjóðir, sem voru
miklu verr farnar, hafa komizt á réttan
kjöl, og er þar skemmst að minnast Þjóð-
verja undir handleiðslu dr. Erhardts.
Það, sem við þurfum fyrst og fremst, er
að allur almenningur skilji, livert við stefn-
um, — og til þess að það megi takast, er
ágætt ráð að kalla hlutina sínum réttu
nöfnum, en semja ekki bæði lýsingarnar á
sjúkdómnum og læknisráðin á dulmáli, svo
sem tíðkazt hefir.
Síðan þarf kjark hjá forystumönnunum
til þess að ganga framan að hlutunum.
Þegar þetta tvennt er fengið, trúi ég því
vart, að þjóðin láti stranda á hinu þriðja,
— að vilja leggja ögn á sig í bili til þess
að rétta sig úr kútnum.
Keldum, 22. desember, 1958.
Herra ritstjóri.
„Endurreisn Skálholtsstaðar“ er enn á dag-
skrá. Halldór prófessor Halldórsson skrifaði
Helgafelli nýlega og minnti á, að kirkja mót-
mælenda hér á landi mun ófús að flytja
biskupsstól sinn eða prestaskóla að Skálholti
og er sú afstaða auðskilin. Hvorug stofnunin
mundi þrífast austur í sveit enda virðast
kirkjumenn líta svo á, að það muni jafngilda
útlegð að flytjast þangað.
Nú kemur Halldór prófessor með uppá-
stungu um að gefa kaþólska söfnuðinum á
Islandi fyrirtækið, úr því að ekki ætlar að
takast að ginna mótmælendur í gildruna. Ef
Ilalldór væri ekki hrekklaus maður og góð-
viljaður, mætti ætla að hér væri á ferðinni
herbragð til að flæma kaþólska í útlegð og
koma þeim þar með fyrir kattarnef. En efa-
laust sjá þeir líka við hrekknum.
Auðséð er af umræðum, að „endurreisn
Skálholtsstaðar" er að reka uppá sker. Ilvers
vegna segir ekki einhver það, sem allir hugsa:
Það er ekki hægt að endurreisa Skálholt.
Skálholt var þungamiðja í menningarlífi
þjóðarinnar í nokkrar aldir. Sú þungamiðja
er löngu flutt þaðan og flyzt ekki þangað aft-
ur. Mannlausar milljónahallir nýreistar í Skál-
holti vitna ekki um fátæklega en lífseiga
menningu 16. og 17. aldar, heldur um stefnu-
leysi og fum landstjórnenda, sem uppi eru
um miðja 20. öld.
Viðleitni miðaldaklerka er virðingarverð,
þótt menning þeirra sé að vísu ærið fjarlæg
okkar tíma. Ef menn vilja samt sem áður
heiðra þá með einhverju, væri nær að styrkja
í þeirra nafni þann vísi að vísindalegri menn-
ingu, scm hér reynir að skjóta upp kollinum
en kulnar jafnóðum vegna fátæktar og skiln-
ingsleysis.
Þessi misseri eru hcr á landi nokkrir efni-
legir vísindamenn, sem nær ekkert geta að-
hafzt vegna þess, að þá skortir nauðsynleg-
ustu áhöld og aðstoð. Aðrir bíða í óvissu er-
lendis og sjá ekki framá nein tækifæri í ætt-
landi sínu.
Ilugsið yður, hr. ritstjóri, ef milljónirnar,
sem hafa farið og eiga eftir að fara í „endur-
reisnina“ fyrir austan, hefðu farið til að bæta
svolítið úr sárri og drepandi fátækt háskólans
okkar.
Virðmgarfyllst,
yðar,
Björn Sigurðsson