Nýtt Helgafell - 01.12.1958, Qupperneq 77

ÚR EINU í ANNAÐ
163
hugsun manna og athöfnum, og fullreynt má
nú telja, að ytri kjör fólks í þessum löndum sé
miklu lakari en „fyrir vestan“ af þessum ástæð-
um. Valdhafar þessara landa virðast líka smám
saman vera að átta sig á þessu og ekki örgrannt
um að sjá megi hylla undir nokkrar smávegi-
legar tilslakanir í átt til vestrænna hátta. Hjá
okkur er hins vegar stefnt í austur í þessum
efnum. Nýjar hömlur eru sí og æ lagðar á at-
hafnir manna, og beint og óbeint stefnt að því,
að ekkert megi gera án leyfis.
Stórborgarlíf krefst á margan hátt strangs aga.
Óþægilegar og truflandi reglur verður oft að setja
til þess að forða enn verri árekstrum. í lengstu
lög vilja þó flestir að komizt sé hjá beinum
fyrirskipunum, eftir því sem unnt er.
Nýlega voru til dæmis til umræðu á Alþingi
tillögur um bann við því að unglingar innan
viss aldurstakmarks fengju að aka traktorum í
heimalöndum. Eftirtektarvert var, að fólkið
sjálft, sem átti börnin, sem löggjafinn vildi slá
vemdarhend sinni á, beitti sér gegn lagafyrir-
mælunum, en forsvarsmenn skipulagningarinn-
ar stóðu fast á því, að þetta yrði að banna.
„Forðið mér frá vinum mínum“ varð gáfuð-
um manni eitt sinn að orði. Ofríki stjómmála
— og skipulagningarmanna er á ýmsum svið-
um að verða óþolandi. Jafnvel sumar góðgerðar-
og mannúðarstofnanir em famar að seilast til
valda á kostnað heilbrigðrar skynsemi og frjáls
mannlífs.
r.
Misheppnuð kirkjuprýði.
Fossvogskirkja er látlaus bygging til að sjá
og utanhúss er þar allt með myndarbrag. Marg-
ur mundi þó hafa kosið að þessi síðasti áningar-
staður þúsunda borgarbúa, væri klæddur að inn-
an með einföldum, traustum borðviði, en ekki
þessum hvimleiðu gljáplötum, sem eru lifandi
ímynd forgengileikans, og eitt hið óvandaðasta
hyggingarefni, sem hugsazt getur. Oft vill líka
verða harður og dauður hljómur í húsum, sem
klædd eru þessum platviði, sem er á að líta eins
og pappír og í reyndinni lítið merkilegri.
Það sem gefur sumum kirkjum svip, þegar
inn er komið, er falleg altaristafla, og nægir
hún stundum ein, eins og á Bessastöðum t. d., til
að breyta þeim í guðshús. Á Bessastöðum hefir
nú verið komið fyrir altaristöflu „Muggs“, því
himinfagra listaverki, og er vafalaust óhætt að
treysta því að vel fari þar um það í framtíðinni.
Fossvogskirkja á sér hinsvegar engan kjörgrip.
Altaristaflan þar er beinlínis hlægileg. Það er
eins og maður sé staddur í kvikmyndahúsi, þar
sem hefir orðið straumrof, kvikmyndin stendur
Dagur Sigurðarson:
HLUTABRÉF í SÓLARLAGINU
Ný ljóðabók, viðburður í íslenzkri
ljóðagerð
L________________________________—
FYLGIZT MEÐ UNGU SKÁLDUNUM
Steinar Sigurjónsson:
ÁSTARSAGA
Ný skáldsaga, nýmæli í íslenzkri
skáldsagnagerð eða hvað?