Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.01.1963, Qupperneq 94

88
um sumarið. Hér mun átt \ið Sarnúel Sigurðsson, ráðsmann
á Helgavatni, en Stefán getur lians með miklum innileik í
dagbók sinni, þar sem segir frá andláti hans. Er maklegt að
minnast þess, að hann hefur fyrstur rnanna orðið til þess að
leggja fram fé til íslenzkra grasafræðirannsókna.
Haustið 1890 sækir Stefán um styrk til Carlsbergssjóðsins
danska. Warming var þá kominn í stjórn sjóðsins, og var hon-
um þar sem annars staðar innan handar. Hlaut liann 500 kr.
styrk árið 1891, síðan fékk hann úr sama sjóði 600 kr. árlega
1893—95. Árið 1895 segist Stefán ekki vilja sækja um styrk,
þar sem liann hafi ekki enn getað gefið nákvæma skýrslu um
rannsóknir sínar árið áður. Er og óvíst hversu greitt hefði
orðið um fé þaðan, því að nú tók sjóðurinn að styrkja gróður-
rannsóknir Helga Jónssonar. Þó fékk Stefán enn 600 kr. vet-
urinn 1898—99, til rannsókna og ritstarfa á grasafræðisöfnun
erlendis, en þá dvaldist hann í Kaupmannahöfn og lagði síð-
ustu hönd á Elóru.
Síðar, eða á árunum 1900—1902 fékk hann alls úr lands-
sjóði 3000 krónu styrk til fóðurjurtarannsókna, en bróður-
partinn af því fé þurfti hann að gjalda fyrir efnagreiningar
úti í Svíþjóð. Verður ekki annað sagt en íslenzkir sjóðir hafi
sloppið vel frá því að kosta fyrstu íslenzku grasafræðirann-
sóknirnar. En því meiri furðu vekur það, að Stefáni skyldi,
livað eftir annað vera núið því um nasir, að hann væri bitl-
ingaþegi landssjóðs vegna fóðurjurtastyrksins. Sýnir það bezt
hversu sumir forystumanna landsins mátu þá vísindastörf.
Mála sannast er það, að Stefán sjálfur var furðtdega lítt ágeng-
ur um að sækja um rannsóknarstyrki, svo að manni finnst
næstum því nóg um það hóglæti lians. Það mun mega þakka
það búrekstri hans á Möðruvöllum, að honum tókst þó að
framkvæma rannsóknaferðir sínar með svo litlum styrk, sem
raun var á. En ólíkur var hugsunarháttur lians þeim mönn-
um, sem ekki fá snúið sér við til almennings þarfa nema fyrir
gjöld og greiðslur. En Carlsbergsjóðnum, Möðruvallabúinu og
Samúel á Helgavatni eigum vér að þakka það, að fjárhagslega
var kleift að gera grundvallarrannsóknir íslenzkrar grasafræði.