Félagsbréf - 01.07.1957, Qupperneq 55

FKLAGSBREF
53
hugumstærsta, mælskasta og hugsjónaríkasta stjórnmálamanns
síðustu kynslóðar Islendinga.
Ævintýraljómi er yfir honum því að hann er einn víðförlasti
núlifandi íslendinga og enginn þeirra mun, sem hann, þekkja
hinn stóra heim.
Gáfnaljómi er yfir honum, og af engum eins mikill sem ég
hefi átt tal við.
En mestur er ljóminn yfir skáldinu Einari Benediktssyni.
Tvímælalaust er hann skáldkonungur fslands og þar kemst eng-
inn með tær, þangað sem hann hefur hælana.
Enginn fslendingur væri jafnsjálfsagður til að bera aðals-
manns nafn fyrir gáfna sakir, stórhuga og glæsimennsku.
Fjarri er hann nú fósturlandinu — í Hamborg suður, en yfir
hafið sendir íslenzka þjóðin honum kveðju sína og miklast af
því að eiga svo glæsilegan son.
Fjarri hefur hann oft og tíðum verið íslandi og langdvölum.
Betur en nokkur íslendingur þekkir hann auð og yfirlæti stóru
landanna, þann er ekki þekkist á íslandi. Og þó reynist hún
honum æiúð römm taugin sem dregur hann til föðurtúna. Þó
er hann þjóðlegra skáld og ramíslenzkara en nokkurt sem nú
lifir.
Heill og gæfa fylgi skáldkonungi íslands.
Tr. Þ.
31. október 193U.
Þegar Einar Benediktsson varð sjötugur 31. okt. 1934, var hann setztur
að í Herdísarvík. Frú Hlín Johnson var að því spurð, hvað hægt væri að
gera til þess að heiðra og gleðja skáldið á þessum degi, og sagði hún að
Einar mundi langa til að fara stutta ferð utan sér til hressingar.
Alexander Jóhannesson, Árni Pálsson, Kristján Albertsson og Sigurður
Nordal gengust fyrir fjársöfnun til afmælisgjafar í þessu skyni, og gengu
síðan á fund Einars í Reykjavík, til að árna honum heilla og góðrar ferðar,
daginn sem hann sté á skipsfjöl, 27. október, en að kvöldi þess dags lét
hann í haf á gamla Gullfossi.
Hann varð þannig sjötugur á leið milli landa. Á afmælisdaginn stóð einn
af ferþegum upp yfir borðum, Garðar Gíslason stórkaupmaður, og mælti
th Einars Benediktssonar, en allir farþegar risu úr sætum og hylltu skáldið
ineð húrrahrópi. Einar þakkaði með nokkrum orðum.