Félagsbréf - 01.07.1957, Side 56

54
PÉLAGSBRÉF
Útvarp í Reykjavík helgaði E. B. þátt þetta kvöld, og lásu Guðmundur
Finnbog-ason og Kristján Albertsson úr kvæðum hans.
011 höfuðstaðarblöðin fiuttu greinar um skáldið.
Jónas Þorbergsson skrifaði i Nýja dagblaðið:
„Hiklaust tel ég E. B. mestan bragsnilling íslendinga sem
uppi hafa verið fyrr og síðar. Með bragsnilld sinni, orðauðgi og
litauðgi í máli og rími, hefur hann gert myndir, sem aldrei fyrn-
ast þeim, sem lesið hafa kvæði hans og skilið þau. „Skútahraun"
þótti og mun enn þykja torskilið kvæði. Það er djarfmannleg
og sérgáfuleg lýsing á mannlífinu í umgerð stórbrotinnar nátt-
úru landsins“.
Kristján Albertsson skrifaði í Morgunblaðið:
„Hvert sem hann (E. B.) beinir sjón sinni blasir við dásemd
og tign; allt stillir hug hans til fagnaðar og raust hans til lof-
gjörðar. Hvergi leika bjartari töfrar um ísland, og allt sem ís-
lenzkt er, að fornu og nýju, hvergi í íslenzkum skáldskap er
menning umheimsins glæstari, né líf og saga heimsþjóðanna stór-
felldari leikur skins og skugga, hvergi öll tilveran hnattanna
milli jafn-gagnþrungin dularfullu máttugu lífi.
Hann hefur fremur öllum öðrum orðið skáld gróandans í þjóð-
lífi voru, vaxtarviljans, mögnunarinnar, stórdraumanna. Hvergi
birtist á nýrri tímum íslenzkur andi jafn-óbugaður, ólúinn af
fargi aldanna, ólmhuga og djarfur, sem í verki Einars Bene-
diktssonar, ekkert nýrri skálda hefur ort af jafn-ungum hug,
né geystari vilja til sóknar. Hann hefur ort herhvöt þjóðar sinn-
ar, kennt henni að virða og elska lífið, trúa á sjálfa sig, land
sitt, hlutskipti sitt — og hugsa hátt“.
31. október 1939.
Er Einar Benediktsson varð 75 ára, átti hann aðeins fáa mánuði eftir
ólifað. Um þennan afmælisdag1 segir Steingrímur J. Þorsteinsson á þessa
leið í ævisögu sinni um Einar Benediktsson (Laust mál II, bls. 748):