Félagsbréf - 01.07.1957, Page 81

INGIMAR ERLENDUR SIGURÐSSON
11 já vörugeymsluniii
'y/'ÖRUGEYMSLA 0. H. heildverzlunarinnar reis yfir önnur
hús eins og ofvaxinn vanskapningur. Á daginn líktist þetta
gamla járnvarða timburhús nátttrölli, en á kvöldin þegar skyggja
tók og rotturnar fóru á kreik, moraði það af lífi, og á næturnar
líktist það draugahúsi, svipbrigðalaust með lukta hlera. Um-
hverfis þetta hús lékum við börnin okkur í fallin spýtan og felu-
leik, en einnig lögðu stóru strákarnir stund á rottudráp. Veiði-
aðferðin var mjög einföld: Við rótuðum til kössum, timbri og
pokum; afkróuðum rotturnar og drápum. Mikil keppni var meðal
okkar hver dræpi mest, ætti metið. Um þessar mundir var ég
„rottukóngur" eftir harða baráttu við Villa í Tombóluhúsinu.
Pakkhúsmaður 0. H. fylgdist með leik okkar af miklum áhuga,
hvatti okkur og erti. Man ég enn glottið á vörum hans. Einhverju
sinni lét hann þau boð út ganga, að hann mundi verðlauna þann
okkar, sem dræpi flestar yfir. daginn. Þetta vakti mikinn áhuga
í hópnum, ekki sízt vegna þess að hann lét ósagt, hver verð-
launin væru. Ég þóttist vita, að Villi mundi staðráðinn að hnekkja
„kóngameti" mínu: 19 yfir daginn, að viðbættum ungum.
Við hófumst handa snemma morguns, og á hádegi hafði Villi
veitt flestar: 9 en ég 7. Hinir krakkarnir og pakkhúsmaðurinn
fóru þá í mat. En þar eð hvorugur treysti hinum, fór hvorugur
okkar Villa. Og leikurinn hélt áfram. Sveittir, soltnir og fullir
metnaðar héldum við áfram að elta uppi rottur, króa og drepa.
INGIMAR ERL. SIGURÐSSON er ungur Reykvíkingur. Áður hafa birzt
eftir hann tvær smásög-ur, sú fyrri, Þrjár líkkistur, þegar hann var 15
ára, í tímaritinu Líf og list, 1950, sú síðari, Ósýnilegt handtak, í Birtingi,
1956.