Félagsbréf - 01.07.1957, Síða 107

FELAGSBREF
105
krónprinsins. „Aldrei hef ég lifað hátíðlegri fjörutíu mínútur
en þær, er skírnarathöfn þessa litla drengs stóð yfir. Hvílík dýrð.
Hvílíkur fögnuður foreldra og ættingja. Hvílík fegurð. Þeir eru
ekki ýkjamargir, sem hafa borið gæfu til að vera viðstaddir skírn
ríkiserfingja og fá að taka þátt í gleði og stolti hinna konung-
legu foreldra. — Við hjónin vorum svo heppin að okkur var
ætlað sæti á fremstu stólum uppi. Þurftum við því eigi annað
en halla okkur dálítið fram að brjóstriðinu og gátum þá horft
beint niður á barnið, eftir að það hafði verið lagt í vögguna".
Síðan eru lesendur fræddir nákvæmlega um klæðnað hefðar-
kvennanna við athöfn þessa, og hlýtur lesendum að vera mikill
fengur í slíkri fræðslu.
Ég læt þessi dæmi, tekin úr mikilli gnægð, nægja og vona, að
lesendur skilji af þeim, hvað ég finn bókinni einkum til foráttu.
Vi() sem hiifigðuni þessa horq.
Reykjavík hefur á nokkrum áratugum breytzt úr fámennu og
fátæklegu sjávarþorpi í nýtízku borg með yfir 60 þús. íbúa.
Þessi mikla og öra breyting hefur ekki orðið fyrirhafnarlaust,
hún hefur kostað margt dagsverkið og margan svitadropann. En
þegar um þetta er rætt, er gjaman talað um þá, sem forgöng-
una höfðu, en minna um hina, sem verkin unnu, hinn þögla
fjölda, sem lítið hefur borið á í dægurglammi þessa tímabils.
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson hefur hér sent frá sér I. hefti rit-
verks, er hann nefnir Við, sem byggðum þessa borg, eru í því
stuttar ævisögur níu aldinna Reykvíkinga, sagðar af þeim sjálf-
um. V. S. V. segir í inngangsorðum, að hann hafi helzt seilzt
eftir að fá það fólk til frásagnar, sem hafi unnið hin þöglu
störf allt frá aldamótum.
Nokkuð hefur áður verið gert að því að gefa út slík söfn ævi-
sagna, og minnir rit þetta einna mest á bókina „Fólkið í landinu“,
sem kom út í tveim bindum fyrir nokkrum árum.
Ég verð að segja, að ég las þessa bók mér til hinnar mestu
ánægju. Þarna kennir margra grasa og voru mörg þeirra hin