Stígandi - 01.04.1945, Side 48

142
ÓLAFUR í KÁLFAGERÐI
STÍGANDI
að hann væri ekki læs. En vinnnkona, sem var í Kálfagerði, sagði
frá því, að hún hefði komið að honum, þar sem hann sat einn
inni í baðstofunni með rímur og kvað við raust. Þegar liann varð
hennar var, fleygði liann bókinni upp í rúmshorn og stökk á dyr,
eins og hann hefði verið staðinn að einhverju ódæði.
Þegar Ólafur var ungur maður, felldi hann liug til ungrar
stúlku, sem átti heima á næsta bæ. Ekki mun henni hafa verið
grunlaust um það, en hjóst þó ekki við, að liann nryndi vekja
máls á bónorði, enda var það fjarri skapi hennar. Þó kom þar um
síðir, að hann kallaði liana á einmæli. Eftir nokkra vafninga
stundi hann frani í fáti:
,,Það var ekki mikið, sem ég vildi þér, ég ætlaði bara að biðja
þín."
Stúlkunni brá svo við þetta kynlega bónorð, að hún gat ekki
varizt brosi og sagði eitthvað á þá leið, að hún treysti sér nú samt
ekki til þess að gera þessa litlu bón.
Gekk Ólafur þá þegjandi burt.
Skömmu síðar giftist stúlkan, en maður hennar dó eftir stutta
sambúð. Flutti Friðrika fóstra Ólafs þá bónorð fyrir hans hönd.
En svarið var sarna, að hún gæti ekki sætt sig við það.
Sjálfsagt rnyndi fáa liafa grunað, að þessi æskuást Olafs hefði
valdið honum ævilöngum trega, ef hann hefði ekki rninnzt þess
á efri árurn ör af víni, að þeirri konu gæti hann aldrei gleymt, og
að sér hefði þó fundizt það nokkur bót, að konan, sem hann átti
síðar, bar sama nafn.
Þegar Friðrik var dáinn, tók Ólafur við búi með fóstu sinni og
byggði fljótt baðstofu. Nokkru síðar giftist hann. Kona lians hét
Helga Eiríksdóttir. Hún var búkona mikil og fyrirhyggjusönr.
Tók heimilið miklum stakkaskiptum við komu liennar. Bjuggu
þau skuldlausu búi, þótt ekki væri það stórt. F.kki varð þeinr
barna auðið, en bæði voru þau mjög barngóð. Tóku þau fóstur-
dóttur og gengu henni að öllu leyti í foreldra stað. Á þeim árum
byggði Ólafur upp allan bæinn og bætti jörðina. Gaf hann sér þá
lítinn tíma til að sinna tálgusmíðum sínum. Þó mun hann við og
við hafa gripið til þess, þegar hann var beðinn um leikföng handa
börnum.
Ólafur 'var einnig hagur maður á járn. Hann átti smiðju og
smíðaði þar marga hluti til heimilisþarfa handa sér og nágrönn-
unum. Ætíð hafði hann eitthvað fyrir stafni og varð snemma
\