Stígandi - 01.03.1949, Blaðsíða 8

G. Fyrst er reynt að dreifa manníjöldanum með kylíubarsmíð,
síðan er gripið til táragass, og dreifist þá mannfjöldinn.
7. Grjótið, sem notað er þarna, er rifið upp á staðnum. Einu bar-
eflin, senr aðrir en lögreglan og varalið hennar hafa, eru einnig að
sögn allra sjónarvotta tekin á staðnum.
Þegar allar þessar staðreyndir eru athugaðar, verður að teljast
fullljóst, að engin iieildarsamtök liafi af ráðnum hug staðið að
baki upphlaups þessa, því að ella verður að gera ráð fyrir mjög
amlóðalegum undirbiiningi.
Hitt liggur beinast við að álykta, að útifundarboðun Sósíalista-
flokksins og fulltrúaráðsins — en þar eru Sósíalistar einráðir —
liafi verið gerð í eins konar liðskönnunarskyni, en boðun for-
mannanna þriggja hafi verið mótleikur, því að eftir liana var óger-
legt að segja, hverjir af þeim, sem á Austurvell komu, voru móti
og hverjir með aðild Islands að bandalaginu. Þegar mikill mann-
fjöldi kemur saman og loft er fyrir læviblandið vegna deildra
skoðana, þarf ekki nema einn gikk í hverri veiðistöð til að koma
ólátum af stað. Það verður því að teljast ábyrgðarleysi af öllum
aðilum að stefna mannfjölda saman á Austurvelli 30. marz sl.
Vansæmdin liittir þar þá alla.
Hitt er svo sjálfsagt, að óspektarmál þetta þarf að rannsaka
gaumgæfilega niður í kjölinn. Það er fullkomið alvörumál, ef
margir liallast nú þegar að þeirri skoðun, að liafa skuli áhrif á
gang mála með grjótkasti og gauragangi, en aðrir telja sér hag-
kvæmt að'fela miður þokkuð störf í gassprengjukasti og kylfu-
glamri.
, . Meðan umræður um Atlantshafsbandalagið
Dyr vmnustöðvun ,,v , . . . . , , . ....
1 stoou i algleymmgi, urou her a landi onnur
og mikil tíðindi: Togarafloti vor lá bundinn í höfn um hálfs ann-
ars mánaðar skeið vegna kaupdéilu milli útvegsmanna annars
vegar og sjómanna hins vegar.
Fróðir menn þykjast hafa reiknað það út, að vinnustöðvun
þessi hafi kostað þjóðina 22—25 milj. kr. í erlendum gjaldeyri auk
alls annars verðgildis. Þegar haft er í huga, hve gildur þáttur
sjávarútvegurinn er í lífi íslenzku þjóðarinnar, má öllum vera
ljóst, að líkar kaupdeilur og þessi eru ekkert einkamál útvegs-
manna og sjómanna. Þær snerta þjóðina alla. Ekkert hefði því
verið eðlilegra og sjálfsagðara en ríkisvaldið hefði tekið hér rögg-
samlega á málum, en svo varð því miður ekki, heldur kaus það að
78 STÍGANDI