Stígandi - 01.03.1949, Blaðsíða 23

skrautmuna og húsgögn, sem hvarvetna var að fá, smekkleg og
vönduð að sjá. Matvara ýms var af skornum skammti. Kjöt sást
naumast, svo var að vísu ákveðið, að kjöt skyldi fást í Osló einn
dag í viku, en misbrestur vildi verða á því. Viku þá er við bjugg-
um á hótel Astoria, borðuðum við þar daglega ýmist eina eða tvær
máltíðir, þar var aldrei neitt kjötkyns á borðum nema lítilsháttar
af pylsum sem ofanálag á brauð. Hins vegar var enginn matur
skammtaður á matsölustöðum.
Einnig mátti sjá það á klæðnaði fólks, að fatnaður og vefnaðar-
vara væri enn fábreytt og lítið af henni. Þó virtist manni sem
sportsfatnaður væri þar undantekning. Á járnbrautarstöðvum
var hvarvetna fjöldi skíðafólks, klætt í fögur og hentug skíðaföt,
og virtist ekkert til þeirra sparað. En vafalaust hefir fataskortur-
inn kennt Norðmönnum að hagnýta betur fatnað sinn og spara
hann á ýmsan hátt. T. d. sá ég það í menntaskólanum í Álasundi,
að meiri hluti kennara og nemenda voru klæddir í vinnusloppa í
kennslustundum. Er lífill vafi á, að í slíku er mikill fatasparnaður.
En þótt margt vantaði, og ýmsir örðugleikar steðji að alþjóð
manna, þá var ekkert fjær sanni, en að fólkið væri að kvarta og
kveina um kjör sín. Allir, sem ég átti tal við, voru glaðir og reifir,
og einhuga um endureisn landsins. Að vísu þekkti ég lítt til Norð-
manna fyrir stríðið, en þá hugmynd fékk ég af kynnum mínum,
að þjóðin liefði komið heilsteyptari, og andlega hraustari, út úr
hreinsunareldi styrjaldarinnar. Allt um skoðanamun manna á
þjóðfélagsmálum o$ ýmsum viðhorfum, virtust mér allir sam-
mála um tvennt, að duga sem bezt við endurreisn landsins, og
vígbúast af kappi, svo að unnt yrði að verjast til þrautar, ef aftur
yrði á land þeina ráðizt af fjandsamlegum her.
Eins og kunnugt er, fer Alþýðuflokkurinn norski, Arbeider-
partiet, með stjórn landsins. Eins og annars staðar varð stjórnin
fyrir gagnrýni og árásum, en í raun réttri fannst mér sú undiralda
þrátt fyrir allt, að naumast væri betri úrræða að vænta af öðrum
flokkum. Virtist mér stjórnarandstaðan, eftir því sem sjá mátti af
blöðum, hógvær og heiðarleg. Undantekning í því efni voru þó
kommúnistablöðin. Þar var söngurinn sami og við þekkjum hér
lieima í Þjóðviljanum og fylgihnöttum hans. Orðbragðið og
smekkvísin var af sama tagi, og hefðu greinarnar vel getað verið
þýddar, en aðeins breytt nöfnum. Sama mátti segja um kommún-
istablöðin dönsku. Svo líkt er innihald allra þessara blaða, að
manni gæti til hugar komið, að greinarnar væru samdar í einni
STÍGANDI 93