Stígandi - 01.03.1949, Side 16

ina. Veitingar líkar, nema í Dombas, var heitur matur á boðstól-
um. En þess má þó geta, að skammtarnir voru því ríflegri, sem
lengra dró frá Osló. Sást þar ljóslega í hverjum vandræðum höf-
uðstaðarbúar raunverulega eru með neyzluvörur, aðrar en brauð
og grænmeti.
Norður Guðbrandsdalinn lá leiðin. Hann er fremur þröngur
með bröttum hlíðum, en skógi vaxinn víða. Þótti mér gaman að
sjá þar sveitabýlin, sem í ýmsu minntu mig á bæi heima, nema
byggingarefnið var annað. Þó voru þar víða torfþök, og ekki virt-
ust mér kotbýli þar betur hýst né reisulegar en títt var í sveitum
hér á landi í tíð torfbæjanna. Gaman þótti mér að sjá val bæjar-
stæðanna, hversu líkt það er og í dölum hér á landi. Bæirnir uppi
á hólum og brekkubrúnum, en lækir falla niður með bæjarhóln-
um. ,
Þarna meðfram járnbrautinni voru bardagarnir harðastir 1940.
En furðulitlar minjar hervirkja sáust þar. Og hefði maður ekkert
vitað um þá atburði, er þar gerðust, mundi engum hafa dottið í
hug, að heiftúðug styrjöld hefði geisað þar fyrir fáum árum. Surns
staðar sáust þó rústir eyddra ltúsa, og samferðamenn okkar bentu
okkur á ýmsa staði, sem sögufrægir urðu í stríðinu.
Áfram þokaðist lestin. Brátt voru Dofrafjöll framundan. En
ekki fundust mér þau ýkja tilkomumikil þar neðan úr dalnnm.
Einhver benti okkur á byggðarlagið, þar sem talið er að Per Gynt
hafi átt heima, og upp í huga mér læddust minningar fornsagn-
anna um Dofra konung, Dala-Guðbrand o. fl. Og einhvern veginn
fannst mér, sem þetta land væri ekki ókunnugt, lieldur aðeins hér-
að heimalands míns, með sameiginlega sögu og minjar. En vel
skildi ég, er ég leit þar eltir dalnum, að Ólafi helga jrætti skaði að
brenna byggð þá, er svo var fögur og góð, jafnvel þótt hann hygð-
ist gera það í þjónustu við guð sinn.
Þegar komið var fram hjá Dombás, tók bráðlega að halla aftur
niður í Raumsdal. En á leiðinni niður í dalinn liggur járnbrautin
hvað eftir annað í jarðgöngum, og liggur hún á einum stað næst-
um í hálfhring inni í fjallinu. Degi var nú tekið að halla, og brátt
tók að rökkva. Samt hélzt birta nægilega lengi, til þess að við fengj-
um nokkra hugmynd um hrikafegurð fjallanna þar í kring. Þótti
mér sem ég hefði aldrei fyiT séð brött fjöll og há en þar. Einkuin
kveður mikið að Raumdalsliyrnu, sagði mér síðar Mohr prófessor
við Oslóar háskóla, að hvergi í Noregi þætti sér jafnfögur náttúra
og mikilfengleg sem í Raumsdal.
86 STÍGANDI