Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2002, Blaðsíða 85

Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2002, Blaðsíða 85
UM MEINTAN DAUÐA FEMÍNISMANS forðast beri kynjað málfar á opinberum vettvangi, þ.e. málfar sem nið- urlægir annað ktmið. Krafa um sambærilega tillitsemi eða váðurkenningu á sérstöðu kemur einnig frá ýmsum minnihlutahópum. Oft byggir and- staða við slíkar kröfur á vdirborðslegri hugmynd um í hverju þær felist. Það er litdð svo á að pólitísk rétthugsun birtist í þessu samhengi sem yf- irdrifin tillitsemi við konur og við minnihlutahópa sem hafi í för með sér að slíkum hópum sé hampað svo að segja að tilefnislausu og að ekkert megi segja um þá er geti orkað tvímælis. Þetta leiði síðan til þess að ekki sé lengur hægt að nefna hlutina sínum réttu nöfnum og að við séum orð- in múlbundin af þessari rétthugsun. Það leiðir að mati gagnrýnenda pólitískrar rétthugsunar til þess að umræddir hópar séu taldir ósnertan- legir og hafnir yfir gagnrýni. Slíkt óþarfa dekur villi okkur sýn og geri okkur ekki lengur dómbær á það sem máli skiptir. Gagnrýni í þessa veru kom upp í tengslum við umræður um sígilt kjamaleseftii hugvísinda í bandarískum háskólum eða hina svokölluðu „kanónu“ sem lá undir ámæli fyrir að samanstanda einvörðungu af verkum eftir hvíta, evrópska karla. Nauðsvnlegt þótti að bæta við lesefni eftir höfunda af öðru kyni, kvmþætti og menningu í samræmi við fjölbrevtileika háskólanemenda sjálfra. I kjölfarið kom upp ótti um að leiðrétting á kynja- og menning- arslagsíðu kanónunnar færi út í öfgar. Sú hræðsla jafnt sem óttinn við hina pólitísku rétthugsun virðast mér hins vegar hafa verið yfirdrifin.11 Það kann að vera að pólitísk rétthugsun hafi verið öfgakennd váð ákvæðnar aðstæður, ekki síst í háskólum í hinu bandaríska fjölmenning- arsamfélagi, en að hún hafi leitt tál stórfelldrar skoðanakúgunar er fjarri lagi. Allra síst hér á landi þar sem við höfum ekki reynslu af öfgakennd- um myndum hennar. Grunnhugmyndin að pólitískri rétthugsun er góðra gjalda verð, en hún felst í því að vera vakandi fyrir ýmiskonar mismun, að viðurkenna hann og sýna þvá sem er öðruvísi þá virðingu sem því ber. Skoplegt dæmi um klaufalega viðleimi til slíkrar sjálfsagðrar viðurkenningar eru lokaorð í kosningaræðu ónefnds þingmanns sem eftir að hafa lesið upp langan lista af loforðum klikkti út með orðunum: „Og ekki má gleyrna konum og fötluðum!“ (Þetta ku vera sami þingmaður og andmælti þeirri, að 11 Þessi deila barst hingað til lands. Sjá ádeilu Kristjáns Kristjánssonar á endurskoðun kanónunnar, „'Að lifa mönnun’ Um skyldur háskólakennara", Andvari 119/1994, bls. 47, 61, 72, og svar Guðna Eh'ssonar við henni, ,,‘Dordingull hékk ég í læ- blöndnu lofd’ Kennslufræði Kristjáns Kristjánssonar“, Tímarit Máls og menningar 1/1998, bls. 81-98. 83
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196

x

Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar
https://timarit.is/publication/1098

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.