Læknablaðið : fylgirit - 01.12.2002, Síða 107

Læknablaðið : fylgirit - 01.12.2002, Síða 107
ÁGRIP VEGGSPJALDA / XI. VÍSINDARÁÐSTEFNA HÍ I V 156 Notkun lausasölulyfja, náttúruefna og bætiefna. Hönnun og prófun spurningalista Anna Birna AlmarsdóttirU 2, Magnús Sigurðsson2 ■Lyfjafræðideild HÍ, -’íslcnsk erfðagreining annaba@hi.is Inngangur: Lítið er vitað um notkun náttúru- og fæðubótarefna, vítamína, stein- og snefilefna auk lausasölulyfja á íslandi. Markmið rannsóknarinnar var í fyrsta lagi að hanna og prófa spurningalista sem ætlaður er til rannsókna á notkun ofangreindra efna og lyfja og í öðru lagi að gera könnun á notkun þeirra. Efniviður og aðferðir: Spurningalisti um notkun ofangreindra efna síðustu tvær vikur var hannaður. Að því loknu var hann prófaður í þrem áföngum í febrúar og mars 2002. Fyrstu tveir áfangarnir voru framkvæmdir með lítinn hóp þátttakenda (10 og 30 manns). í þriðja áfanganum var spurningalistinn sendur til 350 manna slembiúrtaks af lista Hjartaverndar. Helsfu niðurstöður: Almennt gekk þátttakendum vel að svara spurningalistanum og voru einungis gerðar smávægilegar breyting- ar á honum milli prófunaráfanganna. Svarhlutfall í þriðja áfanga var 64,7%. Náttúru- og fæðubótarefni voru notuð af 46,8% þeirra sem svöruðu spurningalistanum og var notkunin heldur meiri með- al kvenna. Vítamín, stein- og snefilefni notuðu 75,9% svarenda og reyndist notkunin mest meðal eldra fólks (>60 ára). Notkun lausa- sölulyfja var 69,5% og var mjög lítill munur á notkun milli kynja og aldurshópa. Algengustu lausasölulyfin voru íbúprófen, parasetamól með kódeini og lágskammta magnýl. Mest notuðu náttúru- og fæðubótarefnin voru hvítlaukur, glúkósamín+kondríotín og grænt te. í flokki vítamína, stein- og snefilefna bar lýsi af, ásamt fjölvíta- mínum. Ályktanir: Spurningalistinn virðist vel nothæfur eftir þessa rann- sókn. Enginn staðalspurningalisti er til sem nota má til viðmiðunar. Frekari rannsóknir þarf að framkvæma til að gilda og meta áreiðan- leika hans í stærra úrtaki. Notkun náttúru-, fæðubótarefna, víta- mína, stein- og snefilefna auk lausasölulyfja virðist meiri en rann- sóknir framkvæmdar erlendis hafa sýnt. V 157 Azíþrómýcín breytir rafviðnámi í þekjuvef lungna /n vitro Ólafur Biildurssoni, Guðmundur H. Guðmundsson2 ■Lyflækningadeild Landspítala háskólasjúkrahúss, 2Líffræðistofnun HÍ olafbald@landspitali.is Inngangur: Erýþrómýcín í lágum skammti (400 mg/dag) bætir líðan og lungnastarfsemi sjúklinga með dreifða fjölberkjubólgu (diffuse panbronchiolitis). Þetta leiddi til rannsókna á notkun makrólíð- sýklalyfja meðal sjúklinga með slímseigju (cystic fibrosis). í nýlegri lyfleysu-, slembi- og samanburðarrannsókn á sjúklingum með slím- seigju kom í ljós að azíþrómýcín (250 mg) bætti líðan og lungna- starfsemi. Pseudomonas aeruginosa er helsti sýkingarvaldur þess- ara sjúklinga en makrólíðsýklalyf eru hins vegar ekki kjörlyf gegn þessari bakteríu. Það er því óljóst með hvaða hætti makrólíðsýklalyf koma að gagni í þessum tilfellum. Grunnrannsóknir benda til að jónasamsetning vökvaþynnu ofan á þekjuvef lungna hafi áhrif á sýkingar í berkjum. Efniviður og aðferðir: Azíþrómýcín breytir rafhrifum í þekjuvef lungna. Við mældum þessi áhrif með því að koma þekjuvef lungna fyrir í Ussing hylkjum. Við mældum straum (short circuit current), spennu og viðnám (transepithelial resistance) yfir þekjuvefinn fyrir og eftir íkomu azíþrómýcíns (100-500 p-g/ml). Ýmist var mælt strax eftir íkomu lyfsins ofan á þekjuna eða 22 klukkustundum eftir íkomu lyfs undir þekjuna. Amílóríði, DIDS, forskólíni, IBMX og búmetaníði var beitt til þess að hafa áhrif á natríum- og klóríðjóna- göng. Niðurstöður: Azíþrómýcín í mjög háum skammti (500 p-g/ml) olli því að viðnám minnkaði mjög hratt, sem samrýmist best skemmd- um á þekjunni. 100 (xg/ml ofan á þekjuna höfðu engin áhrif. Hins vegar jókst viðnám þekjunnar talsvert eftir 22 klukkustunda dvöl azíþrómýcíns (100 (jig/ml) undir henni (n=3). Ályktanir: Niðurstöðurnar benda til þess að azíþrómýcín auki raf- viðnám lungnaþekju. Til að staðfesta þetta þarf fleiri tilraunir. Ef þetta reynist rétt er um nýja verkun makrólíða að ræða, sem gæti átt þátt í að skýra óvænta verkun þeirra í sjúklingum með slímseigju og verkun þeirra í pseudomonas berkjubólgu almennt. V 158 Erfðabreytileiki í MCP-1 og CCR2 og kransæðasjúkdómar Kristjana Bjarnadóttiri, Guðný Eiríksdóttiri, Vilmundur Guðnasoni.2 iRannsóknarstöð Hjartaverndar, 2læknadeild HI kristjana@hjarta.is Inngangur: MCP-1 (monocyte chemotactic protein-1) er efnatogi fyrir einkjörnunga og hefur fundist hækkað í sjúklingum með bráða kransæðastíflu og sjúklingum með hvikula hjartaöng. OxLDL getur kallað fram MCP-1. MCP-1 binst og örvar CCR2 viðtaka. Mýs sem skortir genið fyrir MCP-I eða genið fyrir CCR2 viðtakanum hafa mun minni söfnun fitu í æðaveggjum og einnig mun færri átfrumur í ósæðaveggjum. MCP-1 finnst í auknu magni í æðakölkunarskell- um í mönnum. Þella bendir til þess að söfnun einkjörnunga í gegn- um samspil MCP-1 og CCR2 hafi þýðingu við myndun æðakölkun- ar. Áður hefur fundist hækkuð tíðni GG í stöðu -2518 á stýrisvæði MCP-1 gensins í tilfellahóp. I þessari rannsókn var kannað hvort breytileikinn A/G í stöðu -2518 á stýrisvæði MCP-1 gensins eða breytileikinn G/A í stöðu 190 í CCR2 geninu hefði áhrif á tilhneig- ingu manna lil að mynda æðakölkun. Efniviður og aðferðir: Rannsakaðir voru þrír hópar: 1. Viðmiða- hópur 1950 heilbrigðra einstaklinga. 2. Tilfellahópur 530 einstak- linga sem lifað hafa af kransæðastíflu. 3. Almennt þýði 330 einstak- linga á aldrinum 16-60 ára. Arfgerðargreining var gerð með PCR, skerðiensímum og rafdrætti á MADGE gelum. Niðurstöður: Tíðni A allels í MCP-1 var 0,65 en G allels 0,35 í við- miðahópi. Tíðni G allcls í CCR2 var 0,91 en tíðni A allels 0,09. Tíðni arfgerða var í öllum tilfellum í Hardy Weinberg jafnvægi. Ekki reyndist marktækur munur á tíðni arfgerða mrlli tilfellahóps, við- miðahóps og almenns þýðis p=0,64 fyrir breytileikann í MCP-1 og p=0,89 fyrir breylileikann í CCR2. Ályktanir: Erfðabreylileiki í stöðu -2518 á stýrisvæði MCP-1 gens- ins og í stöðu 190 í CCR2 geninu hefur ekki áhrif á tilhneigingu manna til myndunar æðakölkunar. L/EKNABLAÐIÐ / FYLGIRIT 47 2002/88 107
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.