Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Blaðsíða 66

Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Blaðsíða 66
National Hospitalfor the Paralysed and Epileptic við Queen Square í London árið 1884. einnig talað um „efferent" og „afferent" taugaboð eða taugaþræði. Sá, sem fyrstur komst þannig að orði, var írski læknirinn Robert Bentley Todd (1809-1860), prófessor í lífeðlisfræði og líffærameinafræði við Kings College í London. Hann stóð fyrir byggingu Kings College Hospital við Lincolns Inn Fields, þar sem Lister byrjaði að skera upp við aseptiskar aðstæður árið 1877. Árið 1913 var sjúkrahúsið flutt til Denmark Hill í Suður-London og stendur nú beint á móti geðsjúkrahúsinu Maudsley Hospital og Institute of Psychiatry. Todd er best þekktur fyrir lýsingu sína á post-ictal lömun, svokallaðri „Todds palsy". Todd var samtímamaður Michael Faradays (1791- 1867) og þekkti hann vel. Todd taldi, að rafmagn væri mikilvægt í starfsemi taugakerfisins og í flogaveiki og reyndist þar sannspár.26 Bresk taugafræði stendur á gömlum merg, og má rekja sögu hennar til Thomas Willis. Klínísk taugafræði eða taugalæknisfræði í Bretlandi er hins vegar talin hefjast árið 1860 við stofnun sérstaks spítala fyrir lamaða og flogaveika í húsi númer 24 við Queen Square í miðri London. Sjúkrahúsið hlaut upphaflega nafnið The National Hospital for the Paralysed and Epileptic, en heitir nú The National Hospital for Neurology and Neurosurgery (í daglegu tali kallað Queen Square) og er frá 1997 hluti af University College London (UCL). Þar er einnig UCL Institute of Neurology, sem var upphaflega stofnað 1950 til að efla akademíska taugalæknisfræði í Bretlandi. Fyrstu læknarnir á Queen Square voru Jabez Spence Ramskill (1824-1897) og Charles Edouard Brown-Séquard (1817-1894). Sá fyrrnefndi var frá Yorkshire, hafði lært læknisfræði í London og var einnig starfandi við London Hospital John Hughlings Jackson. í Whitechapel. Hann sá þörfina á sérstökum spítala fyrir lamaða og flogaveika og fékk vel efnaða fjölskyldu til að styrkja spítalann. Sá síðarnefndi fæddist á eyjunni Mauritius fyrir austan Madagascar í Afríku. Eyjan var frönsk nýlenda, þegar Bretar hertóku hana 1810 í stríði sínu við Napóleon. Brown-Séquard var því breskur, móðirin frönsk, en faðirinn var bandarískur sjómaður. Franska var móðurmál Brown-Séquards. Hann fór til Frakklands til að læra læknisfræði. Að námi loknu dvaldi hann í Frakklandi, á Mauritius og í Bandaríkjunum, en 1860 varð hann læknir á National Hospital við Queen Square. Þar starfaði hann aðeins í þrjú ár. Eftir það var hann þrjú ár prófessor í lífeðlisfræði og meinafræði við Harvard, en 1878 tók hann við prófessorsstöðu Claude Bernards (1813-1878) við Collége de France í París. Sagt er, að Ramskill hafi verið orðinn þreyttur á Brown-Séquard, því sá síðarnefndi lét oft ekki sjá sig á spítalanum, var þá við dýratilraunir!27 Sjúklingabiðlistinn lengdist og lengdist, og er auðvelt að skilja ánægju Ramskills, þegar kollegi frá Yorkshire var ráðinn til spítalans 1862. Ef til vill varð hann enn ánægðari, þegar Brown-Séquard sagði upp ári seinna. Nýi læknirinn var John Hughlings Jackson, sem kallaður hefur verið faðir enskrar taugalæknisfræði.28 John Hughlings Jackson lærði læknisfræði í York á Norður-Englandi og fór þaðan til London, þar sem hann vann sig upp í lagskiptu kerfi breskrar læknisfræði. Samhliða því að vera læknir við National Hospital hafði hann stöðu við London Hospital eins og Ramskill. Jackson er sagður vera mjög fræðilegur taugalæknir. Hann leit á taugakerfið sem lagskipt kerfi, og 66 LÆKNAblaðið 2010/96 Fylgirit 64
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.