Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Qupperneq 87

Lenín seinni liluta árs 1923. A hægri hönd hans erþýski
taugalæknirinn Otfrid Foerster. Á vinstri liönd er rússneski
lyflæknirinn Fjodor Cete. Maríja systir Leníns, sem var með
ljósmyndadellu, tók myndina.
Þann 21. janúar 1924 fór hann í status epilepticus
og dó.
Allt var gert til að bjarga lífi Leníns. Færustu
læknar Rússlands voru kallaðir til, en einnig
voru bestu taugalæknar annars staðar í Evrópu
beðnir að koma til Moskvu og ræða málin
við rússneska kollega og Lenín sjálfan. Otfrid
Foerster frá Breslau dvaldi með Lenín mestan
hluta ársins 1923, og hann var viðstaddur, þegar
Lenín lést. í mars 1923 kom hópur evrópska lækna
saman í Moskvu. Flestir voru þeir sérfræðingar í
taugalækningum. Þama var Nonne frá Hamborg,
Strumpell frá Leipzig, Salomon Henschen frá
Stokkhólmi ásamt syni sínum Folke, geðlæknirinn
Bumke frá Múnchen og intemistinn Oskar
Minkovski (1858-1931) frá Breslau, sá sem
uppgötvaði mikilvægi briskirtils í sykursýki.
Þeir gerðu sér grein fyrir því, að framtíðarhorfur
voru ekki góðar. Talið var líklegast, að Lenín hefði
verið að fá endurtekin heilablóðföll. Salomon
Henschen benti á ættarsöguna, faðir Leníns og
föðurafi höfðu báðir látist um fimmtugt eftir
heilaslag. Eftir andlát Leníns byrjaði kapítalíska
pressan á Vesturlöndum að flytja fregnir, að Lenín
hefði verið geðveikur og dáið úr sárasótt. Slíkur
Læknasendinefndin, semfengin var til Moskvu árið 1923
vegna versnandi heilsu Leníns, ásamt tveim rússneskum
fulltrúum og taugalækninum Vasílíj Kramer. Aftari röðfrá
vinstri: Kramer, Foerster, Koshevajrov (fulltrúi). Fremri
röð: Semashko (fulltrúi), Minkovski, Strumpell, Henschen,
Nonne, Bumke.
fréttaflutningur hefur haldist fram á okkar daga.80
Salomon Henschen sá sig knúinn til að svara
þessum áróðri í skýrslu, sem birtist í febrúar 1924.
Þar er nákvæm lýsing á krufningu Leníns, en
undir hana skrifaði meðal annarra Otfrid Foerster.
Sjúkdómsgreiningin er cerebral atherosclerosis og
nýleg miðheilablæðing.81 Vegna áframhaldandi
kaldastríðsáróðurs skrifuðu Folke Henschen og
síðar David Henschen Ingvar greinar um sjúkdóm
og dauða Leníns. Þar áréttuðu þeir niðurstöðu
föður og afa.8Z 83 Einn gamall samherji Leníns,
byltingarkonan Aleksandra Míkhajlovna Kollontaj
(A.neKcaH/ipa MnxaiiJiOBHa KojiaoiiTafi 1872-1952),
hafði sína skoðun á veikindum hans og dauða.
Sjúkdómsgreining hennar var ástarsorg. Eftir
henni var haft, að lát ínessu Armands haustið 1920
hafi komið þeim veikindum af stað, sem drógu
Lenín til dauða. Slík getur ástin verið, jafnvel hjá
heimsbyltingarmanni.
Pétur mikli Rússakeisari (1672-1725) opnaði
Rússland fyrir vestur-evrópskum menningar-
staumum. Átti það einnig við um læknisfræði.
Fyrsti háskólinn í Rússlandi var stofnaður í Moskvu
1755, og þar var læknadeild. í St. Pétursborg, sem
Pétur mikli gerði að höfuðborg ríkisins 1713,
var Keisaraleg medico-chirurgisk herakademía
frá árinu 1798, en háskólanum í St. Pétursborg
var komið á fót 1819. Eftir októberbyltinguna
1917 varð höfuðborgin aftur Moskva. Háskólinn
í Kazan var stofnaður 1804. Það var í þessum
þremur borgum, Moskvu, St. Pétursborg og
Kazan, sem taugalæknisfræði skaut rótum sem
LÆKNAblaðið 2010/96 Fylgirit 64 87