Tímarit Máls og menningar - 01.12.1940, Qupperneq 40

222
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
nokkrar bjánalegar bíómyndir heldur en vera sjálf-
stæöur þegar þú ert hálf-sjötugur?“
Það mu' aði mjóstu að Símon færi að æpa, að heyra
Harra tala svona fárveikan.
Læknirinn sagði fólkinu lians að honum væri ráð
að fara til Arísónu í eitl eða tvö ár, það væri eina
vonin, en þegar það talaði um þetta við Harra fyrtist
hann og sagði að læknirinn væri að reyna að narra
sig til að sóiunda aurunum sínum. Hann sagði að það
væri alll í lagi með sig, nema hvað hann væri með
dálitinn þela fj'rir brjóstinu, og hann bað fólkið sitt
að skila til læknisins að hypja sig. „Sækið þið annan
lækni,“ sagði hann. „Hvað ætti ég sosum að gera til
Arísónu?“
Alltaf öðru hvoru sáum við Harra á stjái í bænum,
hann var þá flaumúsa að tala við einhvern og reyna
að selja eitthvað, en það var ekki nema i einn eða
tvo daga í senn þá sló honum niður aftur. Þessu hélt
hann áfram í tvö ár og þið hefðuð átt að sjá breyt-
irguna sem varð á aumingja stráknum. Manni varð
blátt áfram liálfillt að sjá liann. Manni fannst að jafn
einmana manneskja væri ekki til á jörðinni, en það
var sárast af öllu að ef maður reyndi að vera vin-
gjarnlegur við liann, þá setti hann sig óðar i stelling-
arnar og fór að reyna að selja manni lífsábj'rgð. Það
var á þessu sem maðurinn visnaði upp. Stóð hann ekki
þarna hálfdauður framan í heilbrigðu fólki og var enn
að reyna að selja þvi lífsábyrgðir. Já það var meira
en að mæla.
Jæja, einn dag (þetta var fyrir mörgum árum) hitti
ég Símon Gregóri í bænum, og það virtist eitthvað vera
að honum. Ég spurði livað væri að, og hann sagði að
Harri væri dáinn, og að hann liefði verið hjá honum
þegar liann dó, og sér væri hálfillt. Það sem hann hafði
verið að tala um i dauðanum, það var liryllilegt. Lífs-