Tímarit Máls og menningar - 01.12.1940, Side 44

226
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Hvort snertir eiffi ögrun sú
þinn æðsta helgidóm,
er risinn mikli þrammar þungt
á þykkum stálsins skóm,
og kremur hennar grænu grös
og gullnu sumarblóm?
Ei vaða þarf í svima sá,
er sannra fregna spyr:
Jón Boli hefur vinarvernd
þeim veika boðið fyr,
en verndin orðið leið og löng,
er luktust allar dyr.
Lát gull hans eigi glepja þig,
— hann gerði margan sjóð
að asnaklyf við ókunn hlið
á ásælninnar slóð.
Hans greiði oftast gildra var
og gull hans — storknað blóð.
Því stattu vel á verði nú,
sem vökumaður frjáls,
og láttu ei færa fjötur gulls
um Fjallkonunnar háls,
né blandast eim af ösku stríðs
í angan hennar máls.
Hún — drottning lífs þíns — horfir hátt
í heiði dagsins inn,
og bræðravíga bölvun gegn
hún boðar drengskap þinn.
I tröllaslagnum titrar hún,
en treystir á ástvin sinn.
Ef sættist þú á svefnsins ró
og svíkur brúði þá,
þú lítur aldrei oftar beint
í augun hennar blá,
og færð því aldrei framar það,
sem fegurst er, að sjá.