Tímarit Máls og menningar - 01.12.1940, Qupperneq 75

TÍMARIT MÁLS OG MENMNGAR
257
Ivö undanfarin ár, eins og sést bezt af samanburði arkatöl-
unnar. Árið 1937 var útgáfan 371/? örk, 1938 55% örk, 1939 77%
örk og 1940 53 arkir. Eins og reikningar félagsins, sem birtir
verða í næsta befti, munu greinilega sýna, var þess enginn
kostur að hafa útgáfuna meiri, og nokkur halli var á útgáf-
unni 1939. Allt verðlag, fyrst og fremst á prentpappír, hefur far-
ið sihækkandi. Þykir félagsstjórninni illt að geta ekki haldið út-
gáfunni í horfinu, en við það fær lnin ekki ráðið. Minnkuð ár-
leg útgáfa raskar því fyrirkomulagi, sem við höfðum liugsað
okkur. Með því að gefa út 5—6 bækur árlega var hægt að skipa
útgáfunni þannig niður, að félagsmenn fengju skáldrit og fræði-
rit nokkuð jöfnum höndum. Nú verður hún einhæfari en við ætl-
uðumst til, og margt af því, sem við höfðum áhuga á að fram-
kvæma, tefst og verður að bíða betri tíma. Auk þess verðum
við sem stendur að leggja aðaláherzlu á það, að mesta stórvirk-
ið, sem Mál og menning hefur með höndum, Arfur íslendinga,
geti heppnazt félaginu sem allra bezt.
Ég vil aðeins minnast á, hvernig bækurnar í ár hafa fallið
félagsmönnum. — Um Skapadægur hafa dómarnir verið misjafn-
ir. Við höfum orðið þess varir, að ýmsum hefur lítið þótt til
sögunnar koma og jafnvel leiðzt hún. Ég veit samt til þess, að
hvergi á Norðurlöndum eru skiptar skoðanir um það, að Skapa-
dægur og Silja séu beztu bækur þessa höfundar, sem hin fræga
sænska bókmenntanefnd veitti Nobelsverðlaun á síðasta ári.
Margir félagsmenn eru líka hrifnir af Skapadægrum og þykir
sagan með beztu skáldritum, en ég held samt, að bókin njóti
ekki þeirra vinsælda, sem hún á margan hátt á skilið. — Ýmsir
félagsmenn sættu sig i fyrstu illa við þá ráðabreytni að fella
niður Rauða penna og gefa út í staðinn Tímarit Máls og menn-
ingar, en að athuguðu máli mun flestum líka hið nýja fyrir-
komulag betur. Tímarit hafa alla tið verið vinsæl hér á landi
og unnið menningu þjóðarinnar ómetanlegt gagn. Félag eins og
Mál og menning getur ekki án þess verið að eiga timarit til
sóknar og varnar þeim menningarlegu áhugamálum, sem félagið
berst fyrir. Það mun varla hjá því fara, að Tímaritið verður
vinsælast af ritum félagsins og það, sem menn sízt vilja án vera.
Margir hafa fyrst í stað ekki viljað líta á tímaritið sem bók,
en félagsmenn ættú í árslok að láta binda heftin, og þá sjá þeir,
að þeir hafa eignazt bók, sem er stærri en Rauðir pennar voru.
Timaritið eitt út af fyrir sig er 10 króna virði, þvi að fyrir
minna gjald hefur ekki tekizt að halda hér úti tímariti af svip-
aðri stærð. — Óskiptar vinsældir liefur hlotið útgáfan á ritum