Tímarit Máls og menningar - 01.12.1941, Qupperneq 6

212
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
húsakynni, aö til vansæmdar megi teijast höfuðborg bókelskrar
menningarþjóðar?
Spyrjum vér aftur: Hvert á æskan i Reykjavík að sækja islenzk-
ar, siðbætandi og menntandi skemmtanir? Hvar á liún að dansa
ein sér í rúmgóðum sölum við heilnæmt andrúmsloft? Hvar á
hún að iðka glímur og aðrar heilsusamlegar íþróttir, er hana
fýsir að stunda, þegar íþróttafélögin verða að leggja niður mik-
inn hluta æfinga sinna sakir húsnæðisleysis? Hvar á hún að sitja
i stórum hópum við lestur góðra bóká? Hvar á hún að sitja að
tafli? Hvar á hún að hlusta á skáld sín, tónsnillinga, fyrirlesara
o. s. frv.? Hvar á hún að ræða áhugamál sin og efla félagsþroska
sinn? Þannig mætti lengi spyrja.
En hvað á að gera? Bæjarvöldunum er sýnilega til engra úr-
lausna treystandi í þessu máli. Þau virðast hafa það eitt sjónar-
mið að láta eigendur skemmtistofnana liafa sem óbundnastar
liendur til að græða sem mest á setuliðinu og öðrum.
Eina bjargráðið virðist geta orðið það, að æskulýðurinn sjálf-
ur bindist öflugum samtökum, annaðhvort fyrir tilstilli starfandi
félaga, eins og t. d. hinna fjöhnennu íþróttafélaga, eða með stofn-
un nýrra félaga, og hefjist þegar í stað handa um byggingu iþrótta-
og samkomuliallar, sem yrði eins konar félags- og tómstundaheim-
ili, og þá væntanlega menningarheimili Reykvíkskrar æsku, og
um leið fyrir ungt fólk utan af landsbyggðinni, sem dvelur í
Reykjavík um stundar sakir. S. Th.
*
MÓTSPYRNA DANA. Fregnir þær, sem berast frá hernumdu
löndunum i Evrójpu, eru svo mjög af skornum skammti og á þann
liátt liingað komnar, að torvelt er að gera sér ákveðnar hugmynd-
ir um það, sem fram fer i löndum þessum. Augljóst er þó, að þar
eru bágindi mikil meðal alþýðu manna, hvers konar frelsisskerð-
ing, kúgun og ofsóknir. Er skemmst að minnast þeirrar ódæma
villimennsku, er 50 saklausir borgarar i Frakklandi voru myrtir
opinberlega til hefnda fyrir það, að einn þýzkur hermaður liafði
verið drepinn, og þessum endemis fólskubrögðum var ekki beitt
einu sinni og á einum stað aðeins, lieldur oftar og víðar í land-
inu. Þá hafa borizt fregnir um hungursneyð i Belgíu, ægileg hryðju-
verk í Tékkíu og Júgóslavíu og æ í æ koma fregnir um aftökur
mikilsmetinna borgara í Noregi.
Almennt mun hafa verið litið svo á hér heima, að í Danmörku
myndu ástæður betri en í öðrum hernumdum löndum meginlands-
ins, bæði um matföng, réttarfar og flest annað. En nú siðustu
Jagana berast fréttir þaðan, sem benda á, að einnig þar i landi
Frh. á bls. 282.