Tímarit Máls og menningar - 01.12.1941, Qupperneq 35

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
241
Þessi sannindi skildi John Carmody, er hann stóð við
dagstofugluggann sinn og starði á glaðværðina, ysinn og
þysinn á götunni. Hann var að reyna að hugsa um mikil-
væg mál og merkileg, en honum tókst ekki almennilega
að fesla hugann við þau. Ilið eina, sem hann gat munað
þá í svipinn, var nokkuð, sem litla telpan hans hafði sagt
við hann kvöld eitt fyrir þrem vikum eða svo.
Þetta kvökl liafði hann haft heim með sér af skrifstof-
unni vélritað uppkast af hinni árlegu skýrslu til hluthaf-
anna. Eins og þá var háttað, gat þessi- skýrsla haft mikil
áhrif á framtíð hans sjálfs, konu hans og litlu telpunnar
þeirra. — Hann settist við að lesa skýrsluna fyrir kvöld-
verð. Hann varð að ganga úr skugga um, að hún væri
rétt, þvi að það var svo áríðandi. En rétt þegar hann var
að snúa við blaði, kom Magga litla, dóttir hans, inn. Hún
var með bók undir liendinni og sagði:
„Sjáðu, pabbi.“
Hann leit upp sem snöggvast og sagði: „Ný bók? Nei, en
hvað það er gaman.“
„Já, pabhi. Viltu lesa mér sögu úr lienni?“
„Nei, elskan, — ekki núna í þessum svifunum, harnið
gott.“
Magga litla stóð nú þarna, og pabbi hennar las grein
í skýrslunni, þar sem hluthöfum var skýrt frá ýmsum nýj-
um vélum, sem fengnar höfðu verið í verksmiðjuna í stað
gamalla véla. Og Magga litla var að segja, feimnislega,
en þó með nokkrum vonarblæ í rómnum:
„En hún mamma sagði, að þú mundir gera það, pabbi.“
Hann leit upp úr blöðunum. „Mér þykir það ósköp leið-
inlegt, elsku Magga mín, en ég hef svo mikið að gera, að
ég má ómögulega vera að því. Kannski hún mamma þín
vilji lesa hana fyrir þér.“
„Nei,“ sagði Magga ofur kurteislega. „Hún mamma er
uppi á lofti, og hún liefur miklu meira að gera en þú.
Viltu ekki lesa með mér bara þessa einu sögu? Sko —
er ekki myndin í lienni yndisleg, pabbi?“
16