Tímarit Máls og menningar - 01.05.1947, Qupperneq 32

22
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
arfleifð sinni og fyrirgert frumburðarrétti sínum, heldur og glatað
sjálfri sér, fargað eigineðli sínu, orðin lík og eðlisskyld sjálfum
þeim aðkomuálfum, er hana liafa heillað, ginnt og glapið. Hún
mun þá eigi framar megna að standast kallið: „Gakk í björg og bú
með oss!“ Aldrei framar mun sú þjóð finna sjálfa sig, eftir að hún
er í bergið gengin, aldrei framar mun hún líta ljós síns frelsisdags,
svo römm er sú álagakynngi, sem þar er við að etja.
Nú væri það að vísu ómaklegt í fyllsta mæli, ef vér bærum eigi
Jrað traust til íslenzkrar Jnjóðar, að hún mundi reynast sjálfri sér
trú, þó að í raunir ræki. Að vísu er ekki því að neita um einstaka
af þegnum hennar, að þeim virðist þykja gott flotið og mundu geta
sagt með Fúsa þeim, sem í skjöldinn beit: „Sjaldan hef ég flotinu
neitað!“ Slíkum verður víst ekki frá því forðað að gína við flot-
skjöldum aðkomuálfanna með Jreim ógæfulegu afleiðingum sjálf-
um þeim til handa, sem þetta hlýtur að hafa, svo sem í þjóðsögn-
inni greinir. En sjálf hefur Jjjóðin ekkert lilefni gefið vantrausts
vors í þessum efnum, og vér höfum Jrá trú, að viljandi muni hún
aldrei, hvað sem í boði væri, selja af höndum svo mikið sem eyði-
sker eða útskagatá heimalands síns, því að vissulega væri það úþp-
haf þess, að hún fargaði einnig sjálfri sér, æru sinni og öllum
sóma, sálu sinni og sjálfum tilverurétti. Vér höfum þá trú, að gifta
íslenzkrar Jsjóðar muni reynast drýgri kjarnorkumögnuðum fítons-
krafti þess hins viðsjála svartálfaliðs, er situr um að vinna vald á
henni, og þjóðinni muni auðnast að ganga heil af krossgötum að
liðinni þessari sinni nýjársnótt, vaxin að vizku og þroska, mót ham-
ingjuríku komandi Jjúsund vetra ári.