Tímarit Máls og menningar - 01.03.1951, Blaðsíða 51

ÁVARP TIL SAMEINUÐU ÞJÓÐANNA
41
ófrjálsum og á nýlendustigi, alvarlega ógnun viS málstað friðarins og lýsum yfir rétti
slíkra þjóða til að öðlast frelsi og sjálfstæði. Jafnframt mótmælum vér hvers konar
misrétti kynþátta, því að það vekur hatur þjóða á milli og ófriðarhættu.
4. Vér teljum þörf að vekja athygli á tilraunum friðrofssinna til að rugla skilning
manna á hugtakinu friðrof og hefja íhlutun í innanlandsmál annarra þjóða undir
hinu og þessu yfirskini.
Vér lýsum yfir því að engin pólitísk, herstjómarleg né fjárhagsleg sjónarmið,
engin skírskotun til innanlandsástæðna né innanlandsátaka í neinu ríki, réttlætir
hemaðaríhlutun af hálfu nokkurs annars ríkis. Það ríki fremur glæpinn friðrof, sem
verður fyrra til að beita her gegn einhverju öðru ríki, hvert sem yfirvarpið er.
5. Vér teljum áróður fyrir nýrri heimsstyrjöld verulega hættu fyrir friðsamlega
sambúð þjóða og áfellumst hann því sem glæp af þyngsta tagi gegn mannkyninu.
Vér heitum á þjóðþing allra landa að setja „Lög til verndar friði“, er geri allan
áróður fyrir nýju stríði, í hvaða mynd sem er, refsivert athæfi.
6. Fyrir því að allir heiðarlegir menn, hverjar skoðanir sem þeir hafa á stjóm-
málum, dæma tillitslausa tortímingu óbreyttra borgara í Kóreu glæp gegn mann-
kyninu, krefjumst vér þess að skipaður verði alþjóðadómstóll til að rannsaka glæpi
þá sem framdir hafa verið í Kóreustríðinu, og sérílagi ábyrgð MacArthurs hers-
höfðingja á þeim glæpum.
7. Eftir kröfum þjóða sem lagðar eru á hinar þungu byrðar hernaðarútgjalda, og
með þeirri föstu ákvörðun að tryggja mannkyninu traustan og varanlegan frið, ber-
um vér fram fyrir Sameinuðu þjóðirnar, öll þjóðþing og hverja þjóð, eftirfarandi
tillögur:
Skilyrðislaust bann við sérhverri gerð kjarnorkuvopna, við sýklavopnum, kemisk•
um vopnum, eitur- og geislavirkum vopnum og öllum þeim öðrum sem miða að múg-
morðum.
Hver sú ríkisstjóm, er hér eftir verður jyrst til að beita slíkum vopnum, teljist sek
um striðsglœpi.
Annað heimsfriðarþingið, minnugt ábyrgðar sinnar gagnvart þjóðunum, heitir á
stórveldin að hefja á ámnum 1951 og 1952 afvopnun, minnka stig af stigi, samtímis
og í sama hlutfalli, allan landher sinn, flota og flugher um þriðjung eða allt að
helming. Sú ráðstöfun, er stöðvaði vígbúnaðarkapphlaupið, mundi draga úr frið-
rofshættunni. Byrðar hemaðarútgjalda, sem íþyngja svo mjög fjárlögum og lífs-
afkomu almennings, mundu léttast. Þjóðum ykist traust hverri til annarrar, og nauð-
synleg samvinna þjóða í milli efldist, án tillits til þjóðfélagsskipana þeirra.
Þingið lýsir yfir því, að eftirlit með banni kjamorkuvopna, allra múgmorðstækja
og eins allra venjulegra vopna, sé tæknilega framkvæmanlegt. Komið yrði á fót
alþjóðlegri stofnun, undir umsjá öryggisráðsins, mannaðri hæfum eftirlitsmönn-
um, er ábyrgðust eftirlit með takmörkun venjulegra vopna, jafnframt eftirliti með
banninu við kjamorkuvopnum, kemískum vopnum og öðmm múgmorðstækjum. En
eigi eftirlit þetta að koma að gagni, verður hinni alþjóðlegu eftirlitsnefnd ekki ein-
ungis að vera heimilt eftirlit með herjum, hergögnum og hergagnaframleiðslu sem
hver þjóð skýrir frá, heldur einnig heimil rannsókn herja, hergagna og hergagna-