Tímarit Máls og menningar - 01.03.1951, Blaðsíða 44

34
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
vinnur verk sín íyrir allt mannkynið, alla einstaklinga, sem jörðina
byggja.
En sennilega vinnur hún engum annað eins guðsþakkarverk sem
sjálfum upphafsmönnum stríðsæsinganna og styrjaldaráróðursins, þó
að þeir hafi ekki ennþá borið gæfu til að skilja það. En só dagur kemur
vissulega, að þeir munu skilja það. Því að enginn glæpur getur dregið
eftir sér jafn þungar og átakanlegar afleiðingar sem sá að hafa átt
frumkvæði að því að týna lífi mannkynsins. Guð lætur ekki að sér
hæða. Og fyrir honum verða glæpir ekki faldir undir yfirskini ,,land-
varna frjálsra þjóða“. Hvar haldið þið, sem trúið á líf eftir dauðann,
að Hitler sé nú? Haldið þið kannski, að hann tróni forkláraður í „ríki
ljóssins“? Hafið þið aldrei hugsað svona langt? Rista þeir vandamála-
sérfræðingarnir Truman og Attlee svo grunnt, að þeir hafi aldrei leitt
hugann að þessu vandamáli? Að hegða sér eins og ekki sé til lögmál or-
saka og afleiðinga, — það getur liver aukvisinn. Það þarf engan Eirík
járnhrygg til að kasta atómsprengju yfir börn í vöggu og mæður á bæn.
En það þarf sterkt bak til þess að kikna ekki undan afleiðingum slíkra
•athafna. Og þeir, sem reka erindi þvílíkra fyrirtækja í blöðum og út-
varpi, þó að í fíflsku sé gert, þeir eiga líka eftir að svara til mikillar
skuldar.
Hér á landi hefur verið haldið uppi móðursjúkum æsingaáróðri gegn
friðarhreyfingunni og Stokkhólmsávarpinu. Það hefur verið lamið inn
í fólk meðal annarra fáránlegheita, að friðarsamtökin sé gerð til að
hjálpa Rússum í fyrirhugaðri árásarstyrjöld á „lýðræðisríkin“. Og
margir virðast trúa þessu bulli. En hví ekki að gera allt, sem unnt er, til
þess að koma í veg fyrir slíka skelfingu, ef satt er, að hún sé í vændum.
Það sýnist vera einfalt mál. Öruggasta leiðin til að bægja henni frá er
einmitt sú, að þeir, sem þessu trúa eða látast trúa, gangi unnvörpum í
friðarhreyfinguna. Þeir myndu verða þar miklu fjölmennari en vinir
Stokkhólmsávarpsins. Sá munur á höfðatölu gæti efalaust orðið svo
mikill, að þeim, sem hræðast Rússa eða þykjast hræðast, væri í lófa
lagið að hafa tögl og hagldir innan samtakanna. A Islandi rituðu að-
eins 5000 sálir undir ávarpið. Myndu þau 100000, sem ekki vildu setja
nafn sitt undir það, ekki verða hinum sterkari, ef þeir gengju til sam-
fylkingar við þá um verndun friðarins? Eða myndu ekki þær 1500
miljónir af íbúum heimsins, sem ekki stóðu undir ávarpinu, mega sín