Tímarit Máls og menningar - 01.09.1960, Page 20

JÓHANNES ÚR KÖTLUM
ÉG FINN ÉG VERÐ —
Hér sit ég enn í sömu vanans skorðum
hve sárt og fast sem tímans þyrnar stinga
og leita skjóls í löngu dauðum orðum
— ó lífsins kjarni: nær á ég að springa?
Ó nœr á ég að sundrast þrjózkur þungur
í þjóðar minnar brjósti fullu af kvíða
og stökkva síðan endurfœddur ungur
úr eldinum — og láta höggið ríða?
Ég þoli ei lengur Heljarmannsins liola
og heimska vald seni aðeins kann að deyða:
ég verð að brjóta það í þúsund mola
■— já það er höggið sem ég verð að greiða.
Ef vítislogar hinna gullnu liringa
sem heiminn spenna skulu eitt sinn dvína
ég finn ég verð — ég finn ég verð að springa
og fœða af nýju alla veröld mína.
258
X