Tímarit Máls og menningar - 01.09.1960, Qupperneq 68

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Farðu þá. Ég hef víst einhver ráð með að koma þessu tré í sundur án þinn-
ar hjálpar. Enda er hún ekki svo mikil.
Konan henti frá sér sleggjunni og fleygnum.
En eitt ætla ég að segja þér áður en þú ferð: að þú ættir að skammast þín
fyrir að hafa gaman af að gera manninn þinn að fífli í augum annarra.
Konan beygði sig niður, lyfti upp vinstri fæti og tók upp fatið með eggj-
unum.
Fólk mundi ekki trúa því þó ég segði því, að það væri þú, sem hleypir hon-
um út. Mér til bölvunar. Og það með ásettu ráði. Og auðvitað á meðan ég er
á þönum við að leita að honum situr þú í mesta sakleysi heima og ert að gera
við þessa stíu fyrir nokkrar hænur, sem aldrei verpa.
Eggin ultu brothætt í fatinu. Konan gekk þegjandi yfir hlaðið í áttina að
íbúðarhúsinu, sem lokaði næstum hlaðinu á milli hænsnahússins og kofanna.
Ertu þá líka hætt við að hjálpa mér? kallaði hann á eftir henni. Það verður
þá verst fyrir þig ef ég næ ekki þessu tré í sundur. Ekki er það ég, sem brenni
eldiviðnum.
III
Hann stóð eftir og horfði á hurðina, sem konan var farin inn um. Hann
spýtti út úr sér til hliðar og hélt áfram að bjástra við tréð. Hann tók upp
sleggjuna, sem hafði fallið á jörðina við hlið trésins, stundi og hristi höfuðið.
Hann spýtti út úr sér á ný og sló á fleyginn í enda trésins. Járnfleygarnir losn-
uðu og hann færði þá innar í tréð og sló aftur á þá. Tréð tók nú óðar að ganga
í sundur og hann þurfti að færa sig oft út á enda og stinga fleiri tréfleygum í
svo rifan félli ekki saman.
Já, farðu inn helvítið þitt, muldraði hann milli tannanna og lét sleggjuna
bylja á öðrum járnfleygnum. Það rifnaði örlítið í trénu og fleygurinn stóð
fastur. Hann sparkaði í tréð og athugaði það síðan til að finna nýja aðferð,
hummaði örlítið og beit í neðrivörina. Hann gekk örlítið frá trénu, sleggjan
dróst á eftir honum og skildi eftir rák í harðri moldinni á hlaðinu, hann
beygði sig niður og tók upp stóran tréfleyg. Þegar hann reis upp aftur og
skipti um tak á sleggjuskaftinu heyrði hann að hurðinni var skellt. Hann leit
upp og sá konuna.
Hvað er nú? sagði hann.
Konan var komin út úr húsinu. Hún var klædd flughúfu bundinni undir
kverk og svartri kápu. Hún stóð smástund við dyrnar og lauk við að hneppa
306