Tímarit Máls og menningar - 01.09.1960, Qupperneq 96

TIMARIT MALS OG MENNINGAR
vera allsráðandi í list nútímans. Ver
gekk honurn að eiga við þá, sem vildu
,,að allt sé skiljanlegt“, og veittust
gjarna að honum með fjandskap og
tortryggni. Hann spyr í einu kvæði:
Við erum, segið þið
þeir einu sönnu
við erum öreigaskáld
En hver lialdið þið
ég sé
— valútuspekúlant eða hvað?
1 ræðu sinni „Bœndur og verka-
menn slcilja yður ekki“ segir skáldið:
„Nú er haft í frammi lýðskrutn og
brask með óskiljanleik bókmennta“.
—- Og hann hefur svar á reiðum
höndunt: Aðgengileiki er ekki skyrta,
sem hamingjusamar bækur fæðast í.
Það er skipulagsatriði að fólk skilji
bók. Hafa bændur skilið Púsjkín
fram til þessa? Nei, það er fyrst núna
að þeir geta metið hann, því fyrst
núna hafa þeir aðgang að honum:
kunna að lesa, og eiga kost á ódýrum
bókunt. Og ef okkur verður hjálpað
með útbreiðslustarfsemi, þá mun ekki
standa á fólkinu. — Majakovskí hafði
rétt fyrir sér og í dag er hann varla
minna lesinn en Púsjkín. En þá stóð
um hann hörð barátta, og hann hefur
áreiðanlega tekið nærri sér þessar
tilraunir andstæðinganna til að ein-
angra hann frá lesendunum.
En það er ýmislegt sem verður hon-
um til fagnaðar í þessari baráttu.
Hann á ágæta vini og samherja. Hann
á stóran hóp aðdáenda meðal æsku-
fólks. Með fögnuði minnist hann þess,
að hann las kvæði fyrir bændur, sem
hvíldu sig í greifahöll og fékk af-
bragðs undirtektir:
Látum þann
er ekki kann að ineta
Sovétin
verða ásamt mér
ölvaðan af fögnuði
hvar er annarsstaðar
hægt
að lesa
í höll
hvað?
— kvæði!
hverjum?
— bændum!
( Kraftaverk)
Að góðra manna minni gerðist það
aðeins einu sinni að Majakovskí yrði
orðlaus á mannfundi. Hann las upp
kvæðið Gott! og þegar kom að línun-
um:
með byssu í hönd
og Lenín í hausnum
hrópaði ungur rauðhermaður úr sæti
síuu: „Og með kvæði þín í hjartanu,
félagi Majakovskí!“ Þá varð Maja-
kovskí orðlaus. Að lokutn gat hann
sagt ofurlágt: „Þakka þér fyrir, fé-
lagi.“
Gotl! er höfuðverk Majakovskís,
skrifað í tilefni tíu ára byltingaraf-
mælis.
334