Tímarit Máls og menningar - 01.05.1962, Page 56

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Trén dýrleg í Ijóma sínum
teygjast hœrra við komu vorsins,
og lindirnar og lœkirnir
streyma fram úr klettajylgsnunum.
Ó sœlt er líjið á vorin,
en œvi mín líður til enda, hœgt og nœr.
Hve löng verður dvöl rnín hér enn?
Hví láta þeir hjarta mitt ekki í jriði?
Hví kvel ég mig sjálfur svo tilgangslaust?
Á ég að sitja, á ég að jara?
Ég sœkist ekki ejtir virðingum,
ég sœkist ekki eftir auðœfum,
Paradís er jramandi vonum mínum.
Og þess vegna mun ég um heiðan dag
ganga yjir akrana mína meðal blómanna,
raula smávegis, andvarpa,
klífa fjöllin í austri
upp með bunutœrum lœk
með söng á vörum,
þar til sá tími kemur að ég verð kallaður burt
að fullnuðum örlögum, áhyggjulaus úr veröld.
BaliJur Ragnarsson þýddi.
148